° etappe 14 - 32km naar Triel sur Seine

Om 8 uur werd ik wakker en ik ben direct begonnen met op te breken. Vandaag was immers een serieuze trok van om en bij de 30 km. Hans was ook al bezig zijn spullen bijeen te brengen. Kom je om een bakje koffie Jan, riep hij al van verre. Tuurlijk dat. Sterke bak Jan ? Ja doe maar. Nog even nagepraat en dan was het voor mij tijd om op te krassen. Het was ondertussen al halftien. Nog wat fotootjes getrokken en hop weg. Ik was al een goed uurtje aan het wandelen en ineens hoor ik achteraan … Spring maar op mijn fiets vandaag, van achterop. Hans volgde de zelfde route. Hij stopte even zodat ik nog een fotootje kon trekken van hem in zijn fietsoutfit. Ik riep nog na “ Met al die Hollandse vlaggen aan uwe velo gaan de mensen nog denken dat ge nen Hollander zijt. Hij moest er grappig om lachen. Ik hou er een fijne herinnering aan over. Buen Camino Hans. 
’t Was fijn weer vandaag. Eindelijk het zonneke. Daar heb ik op gewacht. Nu zal het plezant stappen worden. Ik had goeie benen en voeten vandaag. Met de dag wordt het stappen minder belastend. Op fysiek vlak ben ik de moeilijkste periode door hoop ik. Inderdaad de eerste 6 etappes waren moordend. Niet dat ik eraan dacht om op te geven maar ik heb er begrip voor indien mensen hier zouden afhaken. Ik heb nu mijn ritme gevonden en kan mijn etappes veel beter inschatten en ordenen naar de tijd. Onderweg heb ik een kleine omweg gemaakt om inkopen te doen in de carrefour. Zo van die kant en klare maaltijden om op te warmen zijn best lekker. Vandaag was het kabeljauw en groentjes. Morgen wordt het paella, lekker. Ik ben een luxepelgrim. 
Bijna op mijn bestemming aangekomen heb ik eerst nog de Seine moeten oversteken. Prachtige stroom maar het ‘Schelt’ is toch schoner vind ik. Toen ik op mijn bestemming was daarstraks bleek dat ik nog 2 km verder moest. Het adres dat de GPS aangaf was niet juist. ‘Ca arrive’ zei de bewoner van het erf waar ik navraag ging doen. Ondertussen had hij zijn hond terug onder controle want dat beest was me niet al te welgezind. Zijn vrouw die iets weg had van Rose uit Schone Schijn vroeg me of ik een gebedje voor haar wou doen. Tuurlijk en ik toonde haar mijn paternoster. Ze begon te wenen en kuste mijn paternoster. Erg ontroerend.
En dan bereikte me vandaag erg droevig nieuws. Morgen zal ik die mensen diep in gedachten houden. Het is verdomd allemaal zo oneerlijk. Waarom toch ?  …. 

Vandaag liep ik voor Annick’s familie in Aiseau Henegouwen.
Tante Jeanine en Micheline. Fabienne, Benjamin en Isabelle, hun kinderen en hun gezin. 
Paul Moutois, Claude Semal. Haar overleden nonkels.

Created with flickr slideshow.