I wish I could spend it with you !
Voila dat was het thema vandaag. Beetje bang dat de GPS me langs de N10 zou sturen maar niets daarvan. Via binnenwegen over Morée naar Fréteval. Onderweg heb ik een paar stukjes van de GR35 overgepakt. Prachtige landschappen, korenvelden waar de maaimachines volop korenschoven uitbraakten. Velden waar je zover het oog kon zien hoe de miljoenen zonnebloemen een geel tapijt uitrolden. Betoverend mooi de natuur hier.
Vanmorgen heb ik dan afscheid genomen van Henk en Heleen. Zij reden richting Tours. Jammer dat ik hen heb vergeten logies aan te bieden wanneer ze zin zouden hebben om Antwerpen te bezoeken. Altijd fijn om gezellige mensen op te vangen. Nu ze hebben mijn blog om via deze weg contact op te nemen. Altijd welkom.
“Vous voulez que je vous enmène un petit bout monsieur ?”. In Froidmantel stopte er een mooi madammeke om me een lift aan te bieden. De verleiding was groot moet ik toegeven maar ik heb beleefd geweigerd. “Vous êtes gentille madame mais je suis pélérin et il faut que je fasse mon chemin en marchant”. “Bonne journée”, zei de lieve dame en hups, daar reed mijn lift.
Vele mensen bejegenen je met de meest bezielende égards. Dat is een ongekende ervaring. Hoe meer ik naar het zuiden ga hoe beter de campings worden. Hier in Fréteval is het een wondermooie camping aan een meer, mooi sanitair, mooie en ruime staanplaatsen en maar 5 euro voor een overnachting. Wat een verschil met de campings in Noord Frankrijk die soms meer op een kopie van Breendonk lijken dan op een camping. Maar we klagen niet.
De zon deed het kwik stijgen tot 26°C. Behoorlijk warm om te stappen maar das een goeie training voor wat komen zal. In de Mesetas tussen Burgos en Leon kan het kwik tot 40°C stijgen in de zomer en dat op een kale hoogvlakte waar je nergens schaduw vindt. We gaan het toch niet uit de weg. Op de camping nu zijn er verschillende Nederlandse fietspelgrims. Opvallend veel onderwijzers die op tocht trekken met het stalen ros. Stuk voor stuk levert dat telkens een boeiend gesprek op.
Zo ook met Wil, een dame 10 jaar ouder dan ik die alleen met de fiets en tent naar Limoges trekt op familiebezoek. Onderweg was ze me voorbijgereden en riep in het voorbijrijden op blije toon “Ola Ola op zijn Spaans". Op de camping toegekomen bleek ze naast mij te staan. Op de koffie met chokolade bij haar tentje hebben we wat gepraat. Een verrijkend gesprek. Ik had begrepen dat ze vroeger hard had gewerkt om een mooi huis en alle luxe te verwerven. Ik had begrepen dat ze in een gouden kasteel had gewoond waaruit de koning verdwenen was en de kasteelpoorten haar gevangen hielden. Ze was eruit gebroken en koos voor de vrijheid. Zo wilde ze niet meer leven. Ze was ongelukkig in al die weelde. 4 jaar geleden was ze met de fiets naar Compostela gereden, een hele ervaring voor haar. Prachtige dame, karakter en moed. En nu alleen die trip helemaal alleen vanuit Nederland naar Limoges voor een familiebezoek en dat op haar leeftijd ! Chapeau, dat noem ik iets over hebben voor iemand. Je moet weten dat de koffie eens zo goed smaakte bij dat stukje levensverhaal van haar.
Morgen trekken we naar Vendôme. Nu zit ik juist halfweg Chartres en Tours. Nog een kleine trip van een 20km. Nu komt er pas schot in de zaak. Morgen sta ik wat vroeger op. Het was verdorie halftien deze morgen voor ik eruit was en bijna 12 uur voor ik de eerste stap had gezet. Maar ik heb geslapen als een roos, ook al is er een fit in mijn luchtmatraske. Dat trekken we ons allemaal niet meer aan. Er zijn ergere dingen in de wereld.
Slaapwel !
Deze “roadtrip” was geheel voor den Alex met zijnen Harley Davidson. Ex-collega en motorcompagnon. Met alle plezier gedaan makker.
Created with flickr slideshow.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten