Om 8 uur vertrokken, het bezoek aan de kathedraal zat er niet meer in en dus ben ik maar doorgestapt. Het is akelig stil hier in Noord Frankrijk. Als ik onderweg op die 8 uur stappen evenveel mensen tegenkom als ik kan tellen op mijn één hand, zal het veel zijn.
Het landschap is ondertussen veranderd van graanvelden naar afwisselend bossen en landbouw en dat vind ik wel goed die afwisseling. Ook de geuren zijn helemaal anders. Ondefinieerbaar maar constant ruik je rozijntjes, ’t is me een raadsel. Rond 5 uur ben ik dan op de camping toegekomen. Die laatste kilometer was een klim van wel 12 graden., zo steil.
Op het terrein was een jonge man zijn tentje aan het rechtzetten. ’t Was een man uit Gouda, Hans was zijn naam. Hij reed met de fiets naar Compostela. Zijn vrouw was 3 jaar geleden gestorven en dat had hem er gans onderuitgehaald. Met die pelgrimstocht zoekt hij opnieuw aansluiting te vinden in het leven. Het had hem erg diep geraakt en ik was onder de indruk van zijn verhaal. Sympathieke kerel. Hij is met zijn fiets wat pintjes gaan halen en ik heb met hem mijn avondeten gedeeld. Cassoulet, Italiaanse ham en tagliatelli met een stukske stokbrood. Fijne tiep die Hans. Ik hoop dat deze reis hem dat brengt waarnaar hij op zoek is.
Morgen wordt een zware dag. Ik hoop de Seine te bereiken. Dat is voor mij het punt of no return. Ik ben moe van die laatste klim, mijn ogen vallen toe. Morgen brei ik er wel een stukske aan. Misschien hebben Hans zijn 3 Grimbergens er wel iets mee te maken.
Voor de ouders van Annick, beiden overleden heb ik vandaag gestapt.
Created with flickr slideshow.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten