Juillet Quatorze - Fête Nationale
La Marseillaise - Edith Piaf
Le jour de gloire est arrivé
Controns nous de la tirannie
L' étandart sanglant est levé
Voila, een stuk uit de Marseillaise, mijn bijdrage aan de Juillet 14 hier in Frankrijk. De nationale feestdag. Ik heb er een stukske van gezongen onderweg. Al bij al was er niet veel animo te bespeuren in de dorpjes en de stad Beauvais op de Franse nationale feestdag.
Vanmorgen was ik rond 7 uur wakker geworden in 'mijne caravan' door het lawaai van de regen die op het dak viel. Ik hoorde allerlei rare geluiden in die caravan maar ik klaag niet. Ik was erg blij dat ik daar in mocht slapen. De Noorderbuur op doorreis naar de Dordogne was al bezig met zijn caravan op te tuigen om te vertrekken. Hij kon niet rap genoeg weg zijn zo te zien. Gelijk had hij wel met zo'n apeweer.
Keitjes had ik niet meer gevonden om mijn bottienen te drogen en aangezien ze nog niet helemaal droog waren heb ik ze boven mijn gaspitje een beetje opgewarmd. Dat lukte vrij goed. Ik moest ook nog gaan afrekenen bij mijn gastheren. 7,5 euro voor de logies en 2 euro voor het internet. Odile, de gastvrouw vroeg me om eerst nog even binnen te komen om een taske koffie te drinken met de mémère en Sébastien de gastheer. Dit jaar beginnen ze aan hun laatste 200 km op de camino. Geweldig vriendelijke mensen.
Ik heb er vrij lang binnengezeten want ik moest hun mijn foto's laten zien en daarna kreeg ik een heel verhaal over de kathedraal van Beauvais die normaal zou ineenstorten moest er aan de binnenkant geen speciale constructie gebouwd zijn geweest. Morgen, als ik er voorbijloop wip ik eens binnen. Ik heb hun dan maar verteld dat hunne Napoleon onze Lieve Vrouwe Toren had willen afbreken om het lood te recuperen om er kogels van te smelten voor zijn oorlogen. Sébastien en Odile konden er hartelijk om lachen. Zo was het al gauw 11 uur vooraleer ik vertrokken was. Ik had afgesproken om rond 6 uur ter plaatse te zijn met de gerante van de gite. Een beetje zeker gespeeld want nu wou ik toch kunnen schuilen als er weer zo'n stortbui aan zou komen. En ze kwamen eraan. De eerste 12 km bleef het vrij droog maar toen begon het spektakel. Ik had me voorzien en tijdig de poncho aangetrokken. Een 5 km voor aankomst heb ik een uurtje gerust omdat de zon er even doorbrak en ik even mijn bottienen en kousen kon laten drogen. Dat lukte vrij goed en met een nieuw paar kousen aan te trekken kon ik er weer even tegen. Dan een 2 km voor de aankomst weer zo'n stortvlaag maar ik kon gaan schuilen onder een stelling. Om 5u30 kon ik dan terecht in mijn gite. De mevrouw was mooi op tijd. Morgenvroeg moet ik de sleutel in de brievenbus steken en daarmee is Beauvais ook weer verleden tijd. Er ligt hier een schriftje waarin je iets kan achterlaten. Je gaat het niet geloven maar ik ga hier even de tekst overtikken :
Bedankt voor jullie gastvrijheid - Merci pour l'hospitalité.
Un pélerin avec les pieds nus.
Tim V. Belgique
Dat is dus iemand die op zijn blote voeten op pelgrimstocht is vertrokken. Jawadde zeg !!! Echt veel gasten zijn hier precies nog niet geweest. Misschien dat het nog verandert want de gerante hier heeft het adres van het Vlaamse Genootschap genoteerd en ze ging hen aanschrijven en in kennis stellen. Als ik zo'n goeie benen en voeten heb als vandaag dan sla ik Senots over en trek ik ineens naar Hénonville. 't Zal een beetje van het weer afhangen ook.
Zozie, dat was het. Ik ga me nog een taske thee maken en dan kruip ik in zo'n nagelnieuw beddeke. Wat een luxe
Deze trip is er één voor Robert Carpiaux en Jeanine Bernard. Parrain en Marraine van Annick. Phillipe en Emel.
Created with flickr slideshow.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten