° etappe 22 - 20km naar Vendôme

Een dag om van te snoepen. Vanmorgen bij het opstaan ben ik Wil gaan opzoeken om haar mooie uitspraak van gisteren nog eens te horen. Het was de tekst van een liedje gezongen door Connie vd Bosch. Het fascineerde me hoe een welstellende dame resoluut voor echt leven koos in plaats van pracht en praal. 
Zo verwoordde ze het, het was op haar lijf geschreven : 


                                              Paleis met gouden muren - Connie Vandenbos

Dit paleis met gouden muren.
Wordt toch nooit mijn thuis.
Koningin voor alle buren.
Maar de koning is nooit thuis. 

Een fascinerende dame alleszins. Om dan toch even in de poëtische sfeer te blijven, ik kreeg gisteren een bloedmooi smsje van Eva, de hartsvriendin van mijn zoon. Ze had speciaal voor mij een gedichtje opgezocht.

Iedere nieuwe voetstap die men gaat
Is een vage afdruk van ’t verleden dat men onzichtbaar achterlaat. 
Elke stap, elke sprong maakt deel uit van ons leven.
Elke stap, elke sprong zal ons iets nieuws geven. 

Zo dat was even een literair intermezzo. Nu naar de orde van de dag. Goed geslapen en uitgebreid de fietspelgrims uitgezwierd die samen met me op de camping zaten. Wil, uit Amersfoort die naar Limoges trok, René en Jean die naar Compostela fietsten en via de camino del Norte terug naar Maastricht fietsten. Dan was er nog Joost en Marguerite uit Leeuwarden die ook op pelgrimstocht met de fiets waren. Toffe mensen, stuk voor stuk.Stralend weer, warm 28°C maar een fris briesje af en toe maakte het best te pruimen. Schitterend decor weeral en we zitten ondertussen nu in het departement Loir et Cher. Morgen wordt het Château Renault. Een streek vol kastelen hier. Onderweg is de fauna overgeschakeld van wijngaardslakken en kwartels naar honderden hagedisjes die voor je voeten wegritsen. Tot gisteren zaten die kwartels met honderden in de korenvelden. Een stroper zou hier nogal zijn gangen kunnen gaan. 
Normaal zou het maar 17 km geweest zijn vandaag maar ik heb een groot stuk GR35 gelopen. Ongelooflijk mooi en rustig. Vooraleer ik op die GR was aanbeland had ik op de stoep even een rustpauze genomen. Een dame, Nicole zo heette ze, vroeg of ik een stempel wilde uit de St Jacobskerk van Lisle. Ze had mijn schelp opgemerkt op mijn rugzak. Tuurlijk wou ik dat maar ik heb de lift afgewezen. Kom dan even bellen bij me thuis zo stelde ze voor, dan zal ik de kerk opendoen en halen we een stempel. Ze woonde in de Rue de St Jacques de Compostelle. Ik daar aangebeld, haar man kwam opendoen . Samen zijn we dan naar die kerk gegaan voor mijn stempeltje. Patrick, zo heette haar man had die zelf gemaakt. Daarna moest ik mee naar hun huis komen. Gans de familie was daar. Hun kinderen, waarvan er 2 zonen in Lyon woonden en een dochter die nu zaterdag huwde. Ik moest mee aan tafel gaan. Koffie, kaas bier …. Verschrikkelijk joviale mensen. Ik heb er fotootjes van getrokken. Ongelooflijk hoe je pelgrimsstatus de deuren opent. Die krijgen ook een kaartje van me. Nicole heeft nog een foto getrokken van me met mijnen baard en die naar Annick doorgestuurd op de mail. Weeral een ervaring rijker. 3 kussen kreeg ik ook nog zeg ! 
Op de GR35 moest ik een beekje oversteken. Ik heb daar op het brugje een beetje pootje gebaad. Van mijn stapkaart heb ik een bootje gemaakt en laten wegdrijven op dat beekje. Precies zoals een klein manneke. Hoeveel kinderen kunnen er nog een papierenbootje maken stelde ik me de vraag ? Iets later kwam er een gezette heer aangereden om zijn hondje uit te laten. Hij kon niet verder omdat het water te hoog stond. Ik kreeg daar een hele uitleg over het Frankrijk onder de koningen. Erg interessant en terwijl deed Nennette, want zo heette dat beestje, haar piske. Nennette staat ook op de pelicule . ’t Is de reis van mijn leven. Nog een tof smske ondertussen ontvangen van Greet en mijn dag kon al niet meer stuk. 
Ik heb toch weer een keer of 10 die Loir overgestoken. Ik vraag me af hoe lang die wel eigenlijk is. Rond 7 uur ben ik dan op de camping aangekomen. Ook daar viel ik weer met mijn gat in de boter. Vlaamse fietspelgrims uit Brugge boden me een BBQ aan. ’t Heeft verdorie goed gesmaakt. Ik heb de indruk dat hoe verder men naar het zuiden gaat hoe hartelijker de mensen worden. Wat een verschil met onze contreien. 
Morgen trekken we naar Château Renault. 26 km, ik ben benieuwd. Dat wordt terug aanpassen me dunkt na deze lichte tripkes. Voila, mijn relaas voor vandaag. Morgen weeral een nieuwe dag waar de muizen nog niet hebben aangezeten.

Vandaag heb ik gestapt voor de zussen Ilse en Maaike.

Created with flickr slideshow.