° etappe 9 - 20km naar Moreuil

Een vrij kleurloze dag vandaag. Om 6u30 was ik wakker en de regen kletterde tegen mijn tent aan. Ik dacht, foert ik blijf nog een uurke liggen misschien is het over. Jawel, om 7u30 een stralend zonneke en helemaal rondom een blauwe lucht. ’t Was de moment om op te krassen en van de gelegenheid gebruik maken om mijn binnentent eens te drogen. Om halfnegen was ik dan op pad. Goed doorgestapt tot één uur en dan ben ik een uur gaan schuilen voor het onweer.
Vandaag had ik goeie voeten. Ook nu ik die bottienen niet meer zo strak aantrek heb ik geen last meer van pijnlijke hielen. Ik geloof dat ik deze schoenen niet genoeg heb ingelopen. Mijn vorige, timberlands, vond ik eigenlijk wel beter maar goed ’t is nu zo. 
Na dat onweer ben ik op mijn gemak doorgestapt naar de camping. Onderweg stopte er een jonge kerel om me naar mijn bestemming te vragen en wat ik allemaal in mijn rugzak had zitten. Toffe knaap, ik schat een jaar of 25. Hij wilde met de fiets naar Bretagne en dan naar Engeland trekken. Hij vroeg hoeveel gewicht ik meedroeg. Op zijn fiets had hij al eens 25 kg meegenomen en dat was ook genoeg vertelde hij. Vooral bergop zou het erg zwaar zijn met dat gewicht. 

Die wandelstokken zijn fenomenaal om bergop te stappen. Je armen trekken je mee naar boven en dat scheelt. Ik kan me herinneren dat ik me vroeger gewoon buiten adem liep bergop. Zelfs korte stukken en zonder bagage. Ik smoorde toen wel en hier zijn dat stukken van dikwijls een kilometer vrij steil omhoog en dat gaat vlot, niet vanzelf maar toch vlot. Naar gewoonte nog een goeie plensbui net voor de aankomst op de camping maar ondertussen staat mijn tentje al. 
Morgen krijg ik bezoek, misschien wel zelfs 2 keer. De Yuri, een jonge ex-collega trekt in verlof naar Frankrijk bij zijn ouders en als het wat meezit passeert hij tussen Moreuil en Breteuil om een bonjourke te zwieren. Erg sympathiek. 
Later op de avond, als het meezit natuurlijk, komt mijne soulmate ook eens langs. Daarom dat ik voor een logementje ga zien in Breteuil. ’t Is heen en weer toch al bijna 500 km dat er gebold moet worden. We zien wel! 
En voila tot daar, ik ga vroeg slapen vandaag. 

Deze keer stapte ik voor mijn zus Gerda en onze Jan. De Kleine Jan, Joris en Maarten en hun gezinnen.

reacties (1) 
uwe schat 
hè schat,morgen kom de Walter .ik heb hem verschilende soorten maaltijden mee gegeven,en alle andere gerief dat je gevraagt heb.veel liefs.en tot morgen mischien.xxx
11-07-2012 om 19:14 geschreven door annick

Created with flickr slideshow.