° etappe 25 - 17km naar Montbazon

‘t Was halfnegen zeg toen ik wakker werd deze morgen. Geen erg, ik had maar een korte trip voor de boeg. Beetje tegenslag gehad in Tours omdat ik een omweg moest maken omdat ik niet over de Cher mocht via de brug van de departementale en een stuk verder moest via een nieuwe voetgangersbrug over de rivier. Koffie gedronken van de morgen met een gezin uit het Gentse. Piet, Francess en hun 2 zonen Tibo en Toma. Kerels tussen de 10 en 15 schat ik. Zij reden een sponsorrit voor Broederlijk Delen. 2 maanden onderweg door gans Frankrijk met fiets en tent. Zij hadden al in Normandië gezeten en als het meezat rijden ze gans Frankrijk door en via Maastricht zo naar huis. Knappe prestatie, die zonen maken een vakantie mee om nooit meer te vergeten.

Joël was mijn andere buurman. Een man die met zijn vrouw daar met zijn caravan gelegerd lag. Erg hulpvaardig. In zijn caravan had hij een printshop denk ik. Heel het traject tot Montbazon had hij voor me uitgeprint. Nadien is hij nog een fotootje komen trekken van het Gentse gezin en mij en heeft de foto’s meteen meegegeven. Op fotopapier notabene. Op een uurke tijd heeft hij me het wereldnieuws van de laatste 3 weken verteld. Ik kreeg er geen speld tussen. 

Ik ben dan stillekes opgestapt en het eerste gedeelte tot de Cher was maar een triest gedoe. Industriezones en de voetpaden, als ze er al waren, om te verongelukken. Tot zelfs hele riooldeksels die verdwenen waren en stukken waar precies een onderaardse vulkaan zijn laatste resten lava had uitgespuwd. Eens ik de voetgangersbrug over was dacht ik in Borgerhout terecht gekomen te zijn. Allemaal nieuwe Fransmannen, djhellaba’s en burka’s a gogo. Nochtans allemaal nieuwe appartementen daar in de buurt en verzorgde straten en parkjes.

Over die brug zag ik een wokpaleis. 11 euro voor een middagdiner à volonté. ’t Heeft me gesmaakt. Aan de grill stond de kok met spleetoogjes van dienst. Even een klapke mee gedaan. Hij had in Orange bij het vreemdelingenlegioen gediend. La Légion Etrangère. Ook hij had gestapt bij die gasten. 4 dagen achtereen 50 km met 50 kg bagage. Jawadde zeg. Voor het geval dat ze een gewonde strijdmakker moesten evacueren. Op die manier kregen ze hun “ ? Qué de biberon ? “. Ik denk zo een kokarde om op hun legeruniform te naaien. Een beetje te vergelijken met de wing en de dolk bij onze para’s. Maar waar ze die biberon van halen, dat is verdorie een papfles, dat kon ik niet achterhalen. Ik vroeg of ik een fotootje mocht nemen. ‘Naturellement Monsieur’ en toen ik hem naar zijn naam vroeg heb ik maar wijselijk die niet herhaald om geen kaakchirurgische ingreep te riskeren. Hij zag dat ik het niet begreep. In’t legioen gaven ze me de naam Marcel Le Coréain vertrouwde hij me toe. Voila, das makkelijker. Na een Marcel B en een Marcel NL uit de vriendenkring is er nu ook een Marcel C. Three of a kind. Alle goeie dingen bestaan uit 3 stuks. Wel ’t heeft gesmaakt in die woktent en dan ben ik maar voortgestapt. 

In Chambray en Tours ben ik even gestopt bij een grote vijver om even te rusten. Jongens daar zaten karpers in zeg. Die kanjers sprongen als vliegende vissen uit het water. Lap,die heb ik. Een mug in mijn tent. Ze heeft me in mijne voet gestoken. Een heel veeg bloed aan de plafond van mijn tent Ik had geluk. Mijn kilometrikske was stilgevallen door een lege batterij. Batterijtje had ik bij maar geen schroevendraaierke voor die minivijsjes los te draaien. Vlakbij de camping was er een briko en een supermarkt. Het nodige gehaald en wat te eten ook. Vanavond ging de halve pizza van gisteravond richting maag en nog een broodje. Voor morgen heb ik de keus tussen konijn met 2 soorten mosterd, een paella of rijst met poulet de Braisse of is het nu Bresse. Tegelijkertijd ook even naar een nieuw klakske gezocht. Ik denk dat ik het aan die vijver heb laten liggen. Tevergeefs gezocht, ze hadden er enkel nog met Betty Boop op en zo een zeeroverpetje met een knoop van achter. Volgende keer meer chance. Allez, ’t is hier gezellig. Radioke speelt en buiten plenst de regen op mijn tentje. 

Ze verwachten hevig onweer vannacht met dikke hagelbollen. De vrouw van de camping verwittigde me. Geeft niet ik zit droog nu. ’t Zou kunnen dat ik morgen een rustdag plan. 20 dagen aan één stuk wandelen vraagt om een goede rust. ’t Zal ervan afhangen of het nog regent en van hoe laat ik wakker wordt. ’t Is hier wel een mooie camping. Bar restaurant, zwembad en nog zo wat vanalles maar ik rust liever wat uit voorlopig. Zo dat was het voor vandaag. We zitten al onder Tours, ’t begint op te tellen.

Mijne maat moest er eergisteren nog een 225 lopen. Die ziet de eindmeet al. Maar ik ben ook goed ingelopen nu. Met die eventuele dag rust morgen zal het nog beter worden. 

Slaapwel, de zandman is er. 

Deze doe ik cadeau aan Liliane V.

Created with flickr slideshow.