Onderweg kwam ik 3 jonge snaken, ik schat 12 a 13 jaar, tegen. Ze waren aan het liften. Ze waren helemaal te voet van Folleville naar Paillart gelopen om iets, God weet wat, te kopen maar de winkel was gesloten en nu moesten ze helemaal 4 km teruglopen. Ze hielden me tegen om hun ongemak te vertellen. Of ik geen auto had om hen even terug te brengen. Nee, dat had ik niet en toen vroegen ze hoe ik hier was beland. A pied natuurlijk, daar konden ze niet goed aan uit. In alle geval, ’t waren fijne kereltjes, ze wensten me veel moed toe en ze beloofden om nooit meer te liften voor zo’n klein stukje.
Een uur voor aankomst in Breteuil, juist bij het verlaten van het departement de la Somme en het binnenkomen van dit van de l’Oise, kreeg ik een telefoontje van Ludo met de vraag waar ik zat. Zij waren goed toegekomen in Breteuil en waren me aan het opwachten in de tabac-bière-press bar. Dat was een verrassing. Mijn 2 maten die even een bonjourke kwamen doen. Samen hebben we iets gedronken, ne Stella by the way, en daarna zijn we een hotelletje gaan opzoeken. Het eerste hotel dat we vonden verhuurde geen kamers meer. Al goed, de uitbater die enkel nog zijn restaurant openhield was maar een voze raap. Iets verder hotel Akino was beter. Een goed bed, een ontbijt, geen overbodige luxe en dat allemaal voor 23€ de man. En een lief madammeke aan de balie die ons ineens een adres gaf van een goed restaurantje. En dat het goed was ! Een menu van slechts 20€ en daarvoor kreeg ik een bavarois met roze garnalen, sjiek gepresenteerd. Frietjes met eendeborstfilet en groentjes en een ijssorbet van vijgen. En we werden bediend als koningen.
Na een dieet van muesli-bars en croissants, afgewisseld met hapklare maaltijden uit het kaske was dit pure verwennerij. Ongelooflijk en voor zulk een prijs.. Dat ben je in België bijna in een frituurke kwijt.
Erg tof van mijn maten die me onderdak en een lekkere maaltijd in de ware pelgrimsgeest cadeau gaven. Mijn 2 maten pitten al, ik schrok ervan dat ze 300 km hebben moeten rijden om hier te geraken. Stapje voor stapje telt het op. Het lijkt eindeloos maar het geeft oneindig veel voldoening. Zelfs het apeweer heeft hier nauwelijks impact op. Zelfs de regen verhindert niet dat hetgene je ziet, voelt of ruikt een aangename indruk achterlaat. Korenvelden zover je kan zien, vriendelijke maar vooral gewone mensen, les parfums des jardins na een plensbui ….. alles alles waar je in het gewone leven nauwelijks aandacht voor hebt wordt nu dik in de verf gezet. Onverwoordbaar bijna.
Morgen ga ik hier in Breteuil mijn draadjes uit mijn oog laten halen. Dat moet zeker gebeuren. Dan even zoeken of er een Tourisme kantoor is om wat informatie omtrent back-up overnachtingen in te winnen.
Morgen trekken we naar Oursel Maison, een kort stukje maar dat komt gelegen vanwege het boodschappenlijstje. ’t Was een mooie dag vandaag. Dankuwel aan degenen die hier aan bijgedragen hebben.
Deze dag draag ik met plezier op aan de nagedachtenis van Madame Raymonde Cabossart. Grootmoeder, memère van Annick. Een prachtmens en schat.
reacties (1)
groetjes uit het zonnige België hahahaha.
Dag Jantje, je hebt precies al het één en ander meegemaakt. Wees wel een beetje voorzichtig hé. Hopelijk begint het weer een beetje te verbeteren ginder want al die regen is niet zo plezant hé. We denken alle dagen aan je en duimen heel hard dat je de eindstreep haalt. Tot binnenkort voor het volgende berichtje.
11-07-2012 om 19:56 geschreven door Steve en Ingrid
Created with flickr slideshow.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten