Jongens, ik heb goed geslapen. Dat waren bedden net zoals bij den troep vroeger. Stapelbedden met van die lange veren en een zacht matraske. Ik hoop dat ik niet gesnurkt heb maar madame zal er niet veel last van gehad hebben met haar oorstopjes. Om 6 uur waren die al op het appel. Zij liepen per dag 20 km langs de Randonnée. Jean Michel was 68 en de naam van zijn vrouw ben ik kwijt. Zij was er 61. Een kwik stel moet ik zeggen. 5 kinderen en 10 kleinkinderen. Niet van elkaar want ze waren beiden weduwe en weduwnaar. Eigenaardig, ze gingen vaak met de kleinkinderen op stap maar dan mochten hun eigen kinderen er niet bij zijn. Zo is er het minste ambras verklaarde Jean Michel. Ieder huis heeft zijn eigen regels, zo zie je maar.
Ik heb een heel klein stukje van de Departementale gelopen maar ze reden mijn broek uit. Echt, tussen die Franse chauffeurs, zitten er onvervalste geschifte klojo’s tussen. Ik zweer het, als je soms ziet hoe die knuppels iemand anders zijn leven in de weegschaal gooien met het inhalen, je zou ze hun korenpijp toewringen. Geen agressie Jan, je bent pelgrim ! Ik was het wel eerder van plan om stukjes GR in te lassen want zo langs die grotere wegen is het dus niet alleen gevaarlijker maar ook minder mooi.
In Grand Virolet heb ik dan de weg verlaten en er onmiddellijk een groot stuk veldweg uitgepikt richting Zuiden. Zo langs het kasteel van Vervant en de 3 bruggen over de Boutonne. Tegen halfvijf kwam ik op de gite van St Jean d’Angély aan. Een oude abdij die gerenoveerd en omgebouwd werd tot het Europees cultureel centrum. Ik zit hier nu in zo’n kamerke waar vroeger de paterkes in woonden. Kale muren, een paar traliekes voor de ramen, een goed bed, een warme en nette douche. Perfect !
Nu ga ik nog even een stapje buiten zetten. Ergens iets eten en straks schrijf ik wel verder.
Voilà, ben terug. Een pintje gaan drinken, maak er maar 2 halve liters van. Ze smaakten, ook al was het van die paardepis van dat boerenpaard van de Palm, nen Heineken. Ik had nochtans ne Mc Kilkenney gevraagd, ’t was verdorie een Ierse pub en dit om maar in lijn te blijven met de ontmoeting met Liam en Sinnead gisteren. Die gasten hadden er nog nooit van gehoord. Nu, als je Heineken op je menukaart hebt staan ….. dan ben je niet thuis in het brasseriemidden. Daarnaast was er een restaurantje “L’Annexe”. Goed getafeld voor 20€. Half literke wijn, ne pineau de Charente als aperitief, poisson du jour dat voor de gelegenheid een zalmfiletje was, hamschotel als voorgerecht, een crème glaceke als nagerecht en een koffieke. Vind zoiets maar ergens in den Belgiek.
Geen ontmoetingen gehad, ttz ik heb er geen moeite voor gedaan. Halverwege die veldwegen kwam ik een boer tegen op een koersvelo, mandje vooraan volgeladen met baguettes. Die stopte en begon er een hele uitleg over pelgrims uit Denemarken, pelgrims met ezels en de hele santekraam. Hij wees me de weg naar Sint Jean d’Angely via ‘Le Chemin Blanc’. Ik moest nog een kilometerke of 12 doen. Je loopt zo St Jean binnen, recht op recht. Ik geloofde er geen fluit van temeer omdat er in de richting die hij aanwees niks anders dan velden te bespeuren waren. Banane dus, niks daarvan. Althans dat was zijn uitleg. Al goed dat ik niet geluisterd heb, Die weg boog helemaal terug om naar daar waar ik gestart was. Toen ik vroeg om een fotoke te mogen nemen van hem, ’t was een kleurrijke figuur dat moet ik erbij vermelden, mocht het niet. Hij had het liever niet. Salut maatje !!! Jij vroeg ook niet om me te mogen aanspreken. Je wordt nu éénmaal vranker in die dingen.
Hetzelfde in het restaurant. Zat daar een kwaad wijf met haar kroost, hier ook had ik beter moeten weten. Op een bepaald moment was één van haar bengels, een manneke van ik denk hooguit 2 jaar, weggelopen van de tafel. Ze riep hem terug en dat ventje luisterde niet meteen. Kreeg die er een saluatie onder zijnen inktpot om U tegen te zeggen. Soit verder niet op gelet maar iets later waren haar dochters aan het dansen op dat liedje van die Braziliaan Michel Telo. Ik vroeg of ik van die meisjes een fotootje mocht nemen. Had ik beter niet gedaan. Non was het antwoord. Opnieuw zou ik hier een lelijk woord schrijven maar ik ga me beperken tot de eerste letter. K …. en voor de duidelijkheid ook de laatste. Dat is een f. Vul maar zelf in.
Morgen, als het meevalt komt mijne maat aan in Santiago. De Marc Flament. Heb hem daarjuist nog een smske gestuurd zie, chapeau !!! Ik had hem eerder al gesmst om te verwittigen dat ik er aankom. Zeker weten ! Als het zo moge natuurlijk. Bescheiden wil ik alleszins blijven.
Ik zit hier nu in dat paterskamertje en ik vraag me af hoe die mensen dat zo een heel leven kunnen volgehouden hebben. Kale muren van meer dan een meter dik, een uitzicht op een binnenkoerke achter traliekes en dan de discipline van het kloosterleven. Niks voor mij, er zijn plezanter dingen. Volgens mij vraagt God daar niet om, om zo te leven. ’t Is in strijd met de leuze ‘Gaat en vermenigvuldig U”
Stappen naar Saintes morgen. Rond de 30 km of misschien wel een schep meer. Als het zo’n weer is als vandaag ben ik best tevreden. 32 graden en ik moet eerlijk bekennen dat ik er weinig last van heb. ’t Gaat alle dagen beter en het is al de 3de dag dat ik zonder pleisters of compeed op mijn voeten loop. Als je nu in St. Pied de Port moest vertrekken als eerste start, dan kan ik me voorstellen dat je sterren ziet in alle kleuren en formaten. Onvoorbereid welteverstaan. Maar zwijg Jan, je bent er nog helemaal niet. Ik wil maar zeggen dat er nu nog maar enkel de vermoeidheid in de voeten opspeelt na afloop van een etappe. Na de blaren, de opengelopen hielen, de voze tenen en spieren in de benen, de jeuk, kan ik nu zeggen dat het stappen goed gaat. Dat het alstublieft zo mag blijven.
Meer en meer kom ik op plaatsen waar er geen satelietontvangst is. Dan stel ik mijn blog maar uit tot de keer dat ik wel ontvangst heb. Foto’s downloaden en mails beantwoorden (Ik probeer steeds een antwoordje te sturen) doe ik maar als ik ergens WiFi kan hebben. Het kost me stukken van mensen anders.
75€ lieve Belgacom voor 500 Mb download in het buitenland. Dankjewel. ’t Is een gemiste kans voor mijn voormalige broodheer om hier een tegemoetkoming te regelen. We zijn ook niet naïef, Roland Garros brengt meer op. Alhoewel ... ik zit al over de 10.000 kliks met mijn bloggeske.
We duiken onze alkoof in, genoeg gezeverd.’t Is al na 11.
Mensen, ne fijnen dag morgen
Voor Matthijs en zijn zoontje Daniel.
Created with flickr slideshow.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten