° etappe 44 - 30km naar Le Barp

Willy was al een hele andere deze morgen. Hij kon al grapjes maken en hij verwachtte zo nieuws van het consulaat. Het kan iedereen gebeuren maar ik vraag me af of hij er niet beter aan gedaan had om een reisverzekering af te sluiten. Een andere bedenking die ik maak …. Hij had 2 zonen. Moest het mijn vader zijn geweest, de mens had al lang thuis geweest. Ik oordeel misschien wat vlug maar ze zouden een goeie reden moeten hebben om hun vader daar zo zielloos achter te laten. Eva had daar een gepaste verklaring voor. Die mens was eenzaam en zocht zijn soelaas en familie op zijn pelgrimsweg.

Afscheid genomen van Eva die vandaag naar Pau vertrok. Ze was zo blij als een kermisvogel omdat ze kon aansluiten bij een groep mensen die de zieken begeleiden naar de grot van Bernadette. 4 dagen zou ze mee kunnen helpen en dan vertrok ze terug naar de Académie voor haar studenten. Prachtige dame die Eva. Een groot hart, geen streken en heel éénvoudig. Stijl en klasse, ook als is het in een pelgrimsplunje. ‘On s’embrasse’ zei ze bij het afscheid en ik kreeg 3 dikke smakkerds. Loslaten, afscheid nemen en weten dat, ook al zie je mekaar nooit meer, er een stempel van respect en vriendschap in je hart staat geslagen. Onuitwisbaar voor mezelf, onbegrijpelijk misschien voor anderen.

Ik zit hier goed geïnstalleerd op de gite bij madam Eliza. Een tuin die meer aan een park doet denken en daar zit ik temidden de oleanders mijn blog te tikken. Een tuintafel met een gat in het midden waar mijn wandelstok insteekt en daaraan een lampeke. Op de achtergrond krekels en kikkers die tegen elkaar opbieden. Jongens dat is toch iets heel speciaals hoor die Landes. Geen levende ziel te bespeuren, geen schaduw, kilometers lange rechte paden waar geen eind aan komt, brandende zon, geen winkels …. Death Valley. Als er al een windje staat krijg je een walm dennegeur ‘Pin des Landes’ door je neusgaten geramd die je doet denken aan een stoomstrijkijzer in je nabijheid dat op wasgoed strijkt waar teveel wasverzachter op werd gebruikt. Ruikt wel fris maar verdomd wat was dat heet vandaag.

Rond halfzeven was ik dan in Le Barp aanbeland bij madam Eliza. Groot landgoed waar zij alleen op woont. Haar man was 2 jaar geleden gestorven en nu herbergt ze pelgrims. Ze is van Algerijnse afkomst, haar ouders hadden plantages in Algerië. Zelf is ze 5 keer op pelgrimstocht naar Jeruzalem geweest. Ik kan deze gite aanbevelen aan mijne maat Marcel B. Tijdens mijne ‘repas’ werd ik getrakteerd op pianorecitals van Wagner. Ze had lekker eten gemaakt. Een salade met tuinkruiden, een kruidenomelet van eieren van haar eigen kiekens en boterboontjes. Allemaal uit haren eigen hof. Nog een pannekoekske met abrikozenkonfituur en een paar pintjes. Madame Eliza ging vroeg slapen gezien toch wel haar respectabele ouderdom. Het moet vroeger een heel mooie vrouw zijn geweest.

Zojuist nog een telefoontje gehad van Lorelyne. Zij heeft enkele dagen geleden in Bordeaux een punt gezet achter haar eerste reeks etapes. Ze had nog nooit de oceaan gezien en als afsluiter is ze dan naar de golf van Biskaje afgereisd voor enkele dagen. Ze was dolgelukkig aan de telefoon. Ze had zichzelf helemaal herbrond. Niet te geloven hé wat zo’n tocht ‘back to the basics of life’ met je aanvangt. Ik ben blij voor dat kind. Ook aan die ontmoeting heb ik zo een mooie stempel overgehouden. Pakken ze nooit meer af.

Morgen 20 km door de Landes naar Mons en Bélin Béliet. Gelukkig heb ik hier ontbijt gekregen van madam Eliza want al mijn voorraad is op en de eerste winkel is op 12 km in Belin Béliet of zoiets. Extra drinken meepakken want mijn 2 liter was na driekwart van de tocht al leeg vandaag. Met zo’n hitte tutter je er wat door zene. Moet wel anders krijg je krampen in je kuiten. 

Tot hier, het was een prachtige dag en ik heb er dik van genoten. Stillekesaan komen de Pyreneeën er aan.

Ik ga pitten.

Created with flickr slideshow.