Kort stukske langs de départementale dus geen echte bezienswaardigheden tegengekomen. Wel was er, volgens mij een wielerevenement aan de gang. Tientallen keren werd er me ‘Bon courage’ toegeroepen van die fietsers. En je gaat me niet geloven en ik kan het niet weerleggen aan de hand van een foto maar er stopte zo een fietstoeriste met een racefiets naast me en die vroeg naar mijn bestemming. Jongens als die dame al niet halverwege de 80 was, dan ben ik nog in mijn puberteit. Lief mens die me met ontzag bejegende. Echt, ik denk dat haar beentjes niet veel dikker waren dan de spaken van haar wielen. Een kranig madammeke. Op een koersfiets verdorie, waar gaan we het schrijven ?
Onderweg bij een rustpauze ben ik Serge, een man uit Namen, tegengekomen. Serge was naar de Cahors getrokken met een stel onhandelbare tieners in een opvoedingsproject. Na afloop is hij door de Pyreneëen getrokken naar St Jean de Port, de startplaats van de Camino Frances . Eén etappe heeft hij gelopen naar Roncevalles en nu was hij op de terugweg naar huis. Hij had al 1000 km gestapt en er moesten er nog 900 gelopen worden tot in Namen. Fijne tiep die gast. Ook niet meer van de jongsten zoals ik. Serge deed me 3 adressen aan de hand van pelgrimsgites op mijn 3 volgende stops. Dat wijzigt een beetje mijn route. Niet veel maar morgen overnacht ik in een bed in Aulnay. Toen ik belde om te horen of er mogelijkheid was zei de lieve dame na afloop van het gesprek : ‘Je t’embrasse’. Zoiets kan je je niet voorstellen in je heimat.
Op het marktpleintje van Brioux ben ik een pint gaan drinken in de Ranch, het lokale trefpunt in Brioux. Even later dan naar de camping waar er geen onthaal was. Tent neergeploft en ineens gemerkt dat mijn buren Belgen waren. François, Marcelinne en Zoë, de kleindochter. Zij speelden een beetje als bezemwagen voor de zoon die met een stel kennissen ook op pelgrimstocht waren met de fiets. Even bij aankomst een goeiedag gezegd en meteen moest ik er me bijzetten voor een goed glas wijn en druifkes. Tof, tof tof hoe je meteen gesprekstof hebt met totaal onbekende mensen. Je houdt het echt niet voor mogelijk wat voor een potentieel aan contacten zo’n pelgrimsreis je opbrengt. Even vlug een douche genomen en we zouden samen even het dorp intrekken om naar het restaurant te gaan. 11 euro alstublieft voor een volledige menu. Voorgerecht …. Salade met charcuterie en andouille (ingewanden maar toch erg lekker). Hoofdschotel aardappelpuree met erwtjes en worteltjes en eendebout. Een kaasschotel als tussengerecht en dan nog ijsroom van mango. Koffie daar ook nog bij en een kwart literwijn per couvert. Ik had het niet gemerkt dat François ondertussen de rekening had gevraagd en wat bleek ? Die man had mijn restaurant betaald. Fijne mensen. Ik heb hen uitgebreid bedankt voor de gezellige avond.
Er zijn verdomme nog fijne mensen op de aardkloot maar met achter je televisie of pc te kruipen blijven deze ontmoetingen je allemaal vreemd.
Voor Jean Lapetite
Created with flickr slideshow.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten