Dan op stap, ’t was zeker al 10 uur toen ik vertrok. Eerst gezorgd dat de tent goed droog was want de volgende 3 dagen zou ik waarschijnlijk in een gite slapen. Goed weer, dus dat was al in orde. Heel rustig gestapt en die 20 km waren zo om. Halverwege de reisweg ben ik gestopt aan een routier om een vettig pak frieten te halen met kebab. Wel ’t heeft me gesmaakt. ’t Was meteen ook het afscheid van het Département des Deux Sèvres en met een rond buikske ben ik de Charente Maritime binnengerold.
Rond een uur of 5 aangekomen bij de opzichters van de gite. Mr. en Mme Boureau als ik me niet vergis. Ik moest mijn geloofsbrief laten zien anders mocht ik er niet in. Stokoude mensen. Meneer was 86, dat had ik naderhand gehoord. Zij zetten zich in voor de kerk hier maar ze waren erg inschikkelijk. Kom ik op de gite aan, was er al een Frans koppel dat ook een stuk naar Compostela wandelde. Stille mensen maar de man was ocharme een doddelaar van je welste. Op de duur begon ik ook al te stotteren. In’t Frans notabene, zo had ik mezelf nog nooit gehoord.
Op stap naar het dorpscafé heb ik nog een klapke gedaan met een buurtbewoner. Ik moest een foto trekken van het naamplaatje van zijn straat. Rue sans Soleil. Heb ik ook gedaan alhoewel ik mijn twijfels had bij de kwaliteit van de foto want de zon scheen nog in mijn lens. Ik ben net terug van het dorpscafé. Dat Parijse koppel ligt al in hun bed. Madame had oorstoppen in dus ik mocht lawaai maken.
Toffe ontmoeting gehad op het terrras in dat café. Een Iers koppel, Sinnead en Liam. Zij waren op vakantie in het huis van Sinnead’s vader. Kwa parate kennis over Ierland kon ik enkel de adressen geven van de Ierse Pubs in de koekestad. Maar toch een hele babbel gedaan en ik moest beslist eens met Annick afkomen naar Ierland. Adres, mail en andere parafernalia heb ik van hen gekregen. Toffe mensen en toen ik mijne speciale paternoster toonde aan Sinnead heeft ze daar zeker 5 minuten staan wenen met die paternoster in haar pollen. Haar 2 kleine mannen moesten er een mee opzeggen. Erg katholiek die Ieren. Ik heb er een pint van gekregen geleerd hoe je op zijn Iers moet proosten ….. slontsje. ’t Zal wel anders worden maar zo klonk het alleszins. Dat verstaan ze over de hele zei Liam. Ik hoorde het voor de eerste keer.
Toch wonderbaarlijk tot hoeveel mensen je even mag doordringen, al is het een eerste kennismaking. Ik heb al zo een schat aan ontmoetingen gehad dat ik nog een speciaal boekske zal moeten kopen. Ik zie hier in’t schriftje van de gite dat Lorelynneke hier ook is gepasseerd. Volgens de mensen die hier zijn hebben ze haar ook tegengekomen. Ze vertelden me dat ze onderweg was flauwgevallen ocharme en dat ze haar naar de kliniek hadden gebracht. ’t Arm schaapke en zo ver van huis.
De gite voor morgen is ook al geregeld. In St. Jean d'Angèly. Daar is er een pelgrimskerkhof van uit de middeleeuwen waar ze de pelgrims begroeven die tijdens hun reis het loodje hadden gelegd. Als ik tijd heb ga ik er eens langs. Mijne was hangt te drogen, nog daarjuist wat scheermeskes gaan halen om mijnen baard wat te styleren en wat drinken en batterijtjes. We kunnen weeral voort.
St Jean d'Angèly is een groter stadje. Ik wil vroeg vertrekken zodat ik nog het één en ander kan bezoeken. Ik kruip erin. In alle stilte en goed opletten dat ik me niet van bed vergis of ik lig bij madame Oorstop.
Voor Véronique, zus van Annick
Created with flickr slideshow.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten