Voor 12 euro een entreeke met tapas, een pastinaaksoep en een visfilet. Een limoensorbetje als nagerecht. Daar kan je het zelf niet voor maken. 't Heeft gesmaakt. Het was een mooie wandeling vandaag tot in Pamplona. Bossen, matige klimpartijen. Mooie plaatsjes, middeleeuwse bruggen en dan de stad Pamplona zelf. Die ga ik straks verkennen. Onderweg ben ik met het gezelschap, Pascal de Canadese jongen, Christian mijne nieuwe maat, Christophe en Marie Claire en Fabienne nog een paella voor de middag gaan eten en een pintje gaan drinken tegen de dorst die zou gaan komen.
Christian is een kwieke 70 er. Vriend van Michel Drucker de Franse TV presentator, bezit een landgoed aan de Mont St Michel, heeft Paris Dakar gereden, is de wereld rondgetoerd met een motor en naar zijne klap te horen een succesvol zakenman geweest. In hartje Parijs heeft hij nog een biertempel met 130 soorten bier. Zelfs kwak. Echt een minzame man die helemaal niet pocht met zijn rijkdom. Hij doet erg gewoon en is de gelukkigste man ter wereld sinds hij met zijn pelgrimsreis is begonnen. Hij heeft er al evenveel kilometers opzitten als ik. Hij heeft mij en Annick trouwens al uitgenodigd om op vakantie te komen op zijn landgoed aan de Mont St. Michel. 't Zou hem plezier doen.
Christophe, Fabienne en Marie Claire moesten om 17u30 de bus terughebben naar St Jean de Port. Hun stukje Camino hield op hier in Pamplona. Bij Christophe en Christian stonden de tranen in de ogen bij het afscheid nemen. 't Ligt allemaal erg gevoelig, het is moeilijk onder woorden te brengen, nog moeilijker te verstaan voor mensen die het pelgrimmeren nog niet ervaren hebben. Ik had het zelf ook even moeilijk. 't Zijn vriendschappen die ineens tot op het bot gaan. Heel diep, het spijt me maar ik kan het niet omschrijven.
Pamplona is een echte Baskische stad. Het Baskisch nationalisme is hier erg stringent aanwezig. Opschriften, grafitti, vlaggen met doorkruiste scharen, plakbrieven enzovoort die de stad eigenlijk geen aangenaam uitzicht geven. Ook zie je sporen van de economische terugval duidelijk zichtbaar in de straten aanwezig. Seffens ga ik er een kijkje nemen en een snackske eten of zo.
Morgen gaan we richting Burgos uit. Kan je geloven dat ik niet weet naar welke stad ? Hier in Spanje is het zo verschillend van de etappes in Frankrijk. Daar moest je echt moeite doen om op je bestemming te komen. Nu is het allemaal zo gecommercialiseerd dat je zelfs al niet verkeerd meer kan lopen. Ik mis een beetje het discomfort, raar maar waar.
Het lopen blijft redelijk zwaar maar ik mis nu zo een beetje het meditatieve van de etappes in Frankrijk. Daar liep je alleen en nu met tientallen te gelijk. 't Is helemaal anders, 't is dan ook erg wennen. Daarom dat ik er voor zorg dat ik de eerste drie kwart van de trip alleen kan lopen. Je kan je ook moeilijk asociaal beginnen te gedragen.
De albergue in Pamplona is een grote zaal met honderden bedden. Goed georganiseerd en proper. Voor 7 euro heb ik een proper bed en een douche. 'k Ben tevreden. Ik heb er nog wat fotokes bijgezet van de trip van vandaag. Was even heel ontroerd door een berichtje van mijn oudste zoon Kristof. Hij was vandaag in Luxemburg stad. Hij heeft er een kaarsje aangestoken voor de spirit er in te houden. Teveel emoties eigenlijk maar ze geven je vleugels.
Morgen een nieuwe dag. Deze etappe draag ik op aan mijne goeie kameraad de Ludo.
reacties (1)
Ja jandorie
Hey nonkel Jan, voilà ik ben weer helemaal bijgelezen. Fijn, al die deugddoende ontmoetingen onderweg. Mooie foto's ook! Het moet inderdaad raar aanvoelen dat je na het wekenlang alleen stappen, zo in een bijna toeristisch aandoend pelgrims-cirkus belandt. Maar dat zal ook wel z'n charmes hebben. Uiteindelijk heeft iedereen daar hetzelfde doel voor ogen, ongeacht om welke redenen ze de tocht ondernemen. By the way, ge ziet er al heel stoer uit, met dienen baard. Nen échte!! Nog veel goeie moed en stapplezier! Dikke kus, Kathleen en Co
29-08-2012 om 23:32 geschreven door kathleen
Created with flickr slideshow.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten