Ik ben er nog niet hé Nog 39 km te stappen vanaf morgenvroeg. Mijn maat heeft me al uitgenodigd om in de 2de helft van oktober enkele dagen af te zakken naar de Mont St. Michel. Toen hij vertrok heeft Père François, een pater van 94 jaar oud, in de Kapel van St Pierre op de Mont st Michel daar een mis opgedragen voor het vertrek van mijne stapmaat. Hij is daar den baas van "Les Soeurs de Jérusalem". Wel die Père François gaan we eens bezoeken. Het moet een pater zijn die ondanks zijn ouderdom toch veel van humor houdt. Volgens mijne maat vergist hij zich nogal eens in de mis tussen een religieuze psalm en het répertoire van Dalida zaliger . Ik zal hem een paar trappisten meebrengen. Wie weet wat hij dan zingt ? ;-)
Regenen. Pijpestelen en in het Antwerps is er een volksuitdrukking : Het regent oude w....'. Ik durf het niet meer te schrijven. 't Was er niet veel naast. Bakken hemelwater die van de rotswegeltjes naar beneden stroomden. Geen moment hield dat op. Ik liep erbij als de bultenaar van Parijs, Qasimodo van de Notre Dame, met die poncho over mijne rugzak getrokken. In tegenstelling tot gisteren heb ik vandaag mijn kousen kunnen drooghouden. Bah, das pas balen met van die zompige schoenen lopen.
In het Jezuiëtenkapelletje van Sarria is Christian zijn zonden gaan biechten. 'Voor al de lelijke woorden die ik al gezegd heb op mijn pelgrimstocht' was zijn motief. Bij het buitenkomen zei hij me dat St. Jacobus zijn zondentellerke terug op nul had gezet . Nog geen kwartier later stond dat tellerke al terug vol. Fransmannen kennen er wat van hoor. Zeker de lelijke woorden, ik wil ze hier niet herhalen. Ik geef mijne maat dan ook de schuld dat St Jacobus op de één of andere manier weerwraak neemt . Het mottige weer als bondgenoot.
Het slechte weer zette een domper op de wandeling. Prachtige bossen die zo in een sprookjesdecor zouden passen. Eeuwenoude eiken, als pilaren zomen ze de holle wegen af in het donkere bos. Eucalytusbomen geven dan weer een frisse geur aan de omgeving. De regen geeft dan ook zo een speciaal akelig accentje aan het bos. Prachtig en indrukwekkend zijn die wouden.
Overmorgen hoop ik Santiago binnen te lopen. Ik denk dat het een vreselijk emotioneel moment zal worden maar ik probeer het nog even voor me uit te schuiven. Ik wil me er nog niet te veel van voorstellen ..... nog amper 39 km. We zien wel, tot morgen !
Laat me deze etappe opdragen aan iedereen die me tijdens mijn tocht gesteund heeft. Dat ben ik hen verschuldigd.
reacties (4)
emoties
Mijn ogen bleven hier niet droog bij het lezen van uw aankomst in Compostella, en ik zal niet de enige zijn bij het lezen van uw superknappe prestatie. Het was ontroerend om te lezen, ik ga er de hele dag deugd van hebben. Echt waar nonkel Jan fantastisch, geeft ons Tante Annick en uw kids ook maar nen dikke zoen want je hebt een knap gezin ! Koeke en Co XXX
28-09-2012 om 10:09 geschreven door Evelien De Plekker
Reactie uit Kieldrecht
Beste Jan , een dikke proficiat , wat een prestatie zeg !! Groeten van ons 3
26-09-2012 om 21:14 geschreven door lucvdb
FIER OP MIJNE PAPA
PAPA DIT HAD IK NOOIT VERWACHT VAN JOU.3 MAAND TERUG WAS IK NOG MET JOUW AAN HET LACHEN DAT JE DIT NIET ZOU KUNNEN.MAAR IK MOET MEN WOORDEN TERUG INSLIKKEN.PROFICIAT VOOR JE PRESTATIE.KZOU HET NIET KUNNEN WAT JIJ NU GEDAAN HEBT.VAN FREDERIK EN CASSANDRA.
26-09-2012 om 15:55 geschreven door fred
HIP HIP HOERA
hey Jantje, nen dikke proficiat zene, nog efkes en je bent er. Wat een prestatie, je mag zeker fier zijn op jezelf. Je zal wel verschieten als je terug in België aankomt, het is hier precies winter, dus profiteer nog maar wat ginder en behouden thuiskomst. We zien mekaar wel als je eens langskomt op het werk. Hou je goed en tot later. groetjes Ingrid en Steve
26-09-2012 om 10:37 geschreven door Ingrid en Steve
Created with flickr slideshow.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten