° The dream is over. Ik sta in Santiago de Compostela !

Het is over. Ik ben in Santiago en Finisterre zou echt niet meer hetzelfde zijn. Het is genoeg geweest en ik wil naar huis nu. Finisterra zal voor een andere keer zijn. Vanmorgen mijn ticket voor de bus gaan halen. 152 Euro moest ik betalen tot in Antwerpen. Daarvoor kun je niet te voet lopen . De bus vertrekt morgen om 12 uur. Mijne stapmaat rijdt mee tot in Rennes in Bretagne. Ik heb er geen idee van hoe laat ik terug thuis zal zijn. Mijn dochter komt me oppikken. Ik heb hen allemaal gemist. 't Begint door te wegen. 

 Ik ben nu terug even "November Rain" op de I-pod aan het beluisteren, mijn camino kan ik me zo voor de geest halen. Intense beleving, even genieten van het moment .... de herinneringen ... Axel Rose kan het zo sprekend uit het diepste van zijn rock soul laten opborrelen. "Don't you know you need some time on your own ... don't you know you need some time all alone". Nog altijd magistraal 

.... so never mind the darkness, nothing lasts for ever

Deze middag ben ik naar de pelgrimsmis geweest. Indrukwekkend mooi gezang van een jong nonneke. Verwelkoming van de pelgrims in alle talen. Heel aangrijpend soms. Enne ik had geweldig geluk .... de botafumeiro werd door de kathedraal gezwierd. Heel indrukwekkend. 6 monniken trekken daar aan dat 30 meter lange zeel, de botafumeiro zet zich in beweging en zwiert eerst langzaam door het ganse koorgedeelte, sneller en sneller en later vervaarlijk dicht tot tegen de nok van de kathedraal. Bangelijk, ik wil niet meemaken dat die koord breekt. De botafumeiro gevuld met wierook werd oorspronkelijk gebruikt om de stank van de aanwezige pelgrims te maskeren in de kathedraal. Nu is het een attractie om de pelgrimsmis een apart accentje te geven. Ik heb het gefilmd. Een heel spectalair moment. 

Het weerzien met alle mensen die deze camino met me deelden was vreugdegevend. En toch ... weer loslaten. Branjo uit Tsjechië heb ik niet meer gezien. Morgen misschien nog een waterkansje. Cathy uit New York en de Cathy uit Colorado. Marie Hélène uit Finland. Viviane uit Puerto Rico, Dieter en zijn liefje uit Stutgart, Pierre de Oostenrijkse diplomaat, Danielle uit Quebec, Lynn uit Miami Beach Florida, François uit Lyon, Joe uit Birmingham, Ulva en Janet uit Zweden, Mary uit Ierland, De Taiwanezen, Bénedict uit de Puy en Vélay, De jonge Florian, pas afgestudeerde dokter in de economie met zijn ros haar en cowboyhoed en zijn Pools pelgrimsliefje en nog zovele anderen. Dat het hen allen goed moge gaan. Onvergetelijke ontmoetingen en tegelijkertijd ook een onmisbaar ingrediënt die mijn camino een karakter hebben gegeven. Ook de ontmoetingen toen ik helemaal alleen liep, Lorelyne, Jean Christian, De Brugse fietspelgrims, Rien en Els ..... ik vergeet er te vernoemen maar vandaag was het een mega-afscheid. Nog een "Fare well hug" voor Lynn. 

Schluss nu, we keren terug naar het gewone leven. Het is mooi geweest. Het aantal smskes, reacties, ook die op mijn facebook-twitter zijn ontelbaar. Ik kan ze nu jammer genoeg niet allemaal beantwoorden want ik zou er 3 dagen voor nodig hebben. Even geduld nog maar ik wil nu al iedereen bedanken voor de bergen sympathie en steun. Zonder zoveel aanmoediging van de vrienden, familie en kennissen ..... ik weet het niet maar ik denk dat het verdorie een stuk moeilijker zou geweest zijn. 


                                              Une Vague Bleue - Michèle Torr

Une vague bleu qui veut m'emporter
c'est comme un amour qui en rève d'exister
cest comme un soleil la haut dans le ciel
Ce n'est rien que moi, tombant dans tes bras
Une vague bleue qui veut m'emporter
c'est comme une histoire que je rève d'inventer
c'est comme le vent un soir  de printemps
Ce n'est rien que moi

Siejoe 
Jan 
Santiago De Compostela ad MMXII

Created with flickr slideshow.