Op het mooie natuurpark na was het eigenlijk een troosteloze etappe. Industrieparken en stukken hoofdweg waar je op het asfalt moest lopen. Maar geen probleem, we zijn er geraakt. Het probleem is nu dat ik alle gevoel met tijd en plaats aan het kwijtspelen ben. Ik zie dat ik zelfs gisteren me vergist heb van startplaats. Ik hoop dat het geen Altzheimer is.
Vandaag ook een stukje gestapt met Silvia Neumann. Een echt toffe madam uit Hamburg. Veel gepraat over mijn stad Antwerpen en ze is echt geïnteresseerd. Ik mag haar verwachten. Een beetje triest dat ze met Holger, die Duitser aan de Camino is begonnen. Ik voel een beetje medelijden met haar dat ze zo gebonden is aan die kerel.
De eerste albergue die ik tegen kwam hier in Najera was volzet. Ik dacht dat begint hier goed maar de dorpsalbergue had nog plaats. De albergue hier wordt uitgebaat door vrijwilligers. Kost niets .... Donativo. Ik lig hier in een zaal met 60 bedden. Geeft niet als ik maar kan slapen en mijn douchke pakken. Ik hoop dat het morgen een mooiere etappe wordt. We zitten nog altijd in de comfortzone, goeie benen en voeten dus het gaat kortom erg goed.
Smske gestuurd naar mijn zoon, die zal bij zijn bezoek volgende week mijn bagage ophalen in Labouheyre. Dat is dus weer een zorg minder. Ik moet afsluiten, om 10 uur gaat hier het licht uit en ik moet nog even naar daar waar de koning ook alleen naartoe gaat.
Slaapwel iedereen, ik ga pitten.
Uit bewondering voor een ex-collega Sabrina die ondanks en desondanks toch altijd een lieve glimlach voor iedereen over heeft. Sabrina, deze was voor jou.
Created with flickr slideshow.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten