In de albergue van die camping lagen er ook 2 Nederlandse oudere dames uit Limburg ten velde. Zij deden er al 10 jaar over om hun camino te lopen. Volgend jaar zou hun laatste keer zijn en dan bereiken ze Santiago. Eén dame maakt levende reklame en draagt de vlag van het compostelagenootschap van Nederland op haar rugzak.
Vandaag zijn we de Mesetas binnengetrokken met onmiddelijk een steile klim naar 1000 meter aan 12%. Het is een kale hoogvlakte waar je als je een poco pech hebt, temperaturen boven de 40° aan je been gelapt krijgt. 't Was echter niet zo warm vandaag en een beetje wind dus best draaglijk. 't Was een prachtige etappe met uitgelezen vergezichten en zeker tijdens de klim naar de hoogvlakte. Die hoogvlakte had ook wel iets impressionants. Vlak en de bergen zag je in de verte in de diepte liggen. Prachtige kleuren die velden. Vanaf Boadillo del Camino liep de camino naast het kanaal van Castillië. Onderweg nog een jonge gast tegengekomen die kreeftjes aan het vissen was met fuiken. Zijn emmer zat al goed vol.
Daar op de hoogvlakte ben ik dan toch nog de hermitage van San Nicolas tegengekomen. De hospitaleros zijn vrijwilligers uit Perugia van de orde van de Maltese kruisridders. Ik kreeg er koffie en koekskes omdat ik van zo ver kwam. Prachtige mensen die hospitaleros. Daar voor die hermitage stond er een madam met een camionette haar man op te wachten. Later kwam ik haar camionette nog tegen hier in Fromista. "Edde ga ginne vengt gezing mè eun oranje klakske ?" Nee madam, maar als hij zoals gij zegt juist aan die beklimming is begonnen dan zal hij hier binnen een kwartierke wel staan. "Doar eddem mijne lakkere !". Ja man nen echte Antwerpenaar hare 'lakkere'. Hij liep tegen 7 km per uur en maar stoefen over zijnen dodentocht in Bornem en de kilometers die hij wel deed per dag. Zonder rugzak wel te verstaan en begeleid door de bezemwagen van zijn vrouw. Zoveel mogelijk stempels moest hij hebben. Ik werd er ongemakkelijk van. Toen hij hoorde dat ik te voet vanuit Beveren was vertrokken was hij pleite. Die madam was nochthans een sympathiek mens. Ze verveelde haar wel een ongeluk met steeds op hare man te moeten wachten om de 10 kilometers. Gelukkig had ze haar hondeke bij als gezelschap.
Branjo de Tsjech ben ik ook weer tegen het lijf gelopen hier in de albergue. Straffe gast.
Nette albergue municipal en een vriendelijke hospitalera. Ik zit met de Christian en een jong koppeltje uit Engeland op een kamerke van 7 bedden. Propere douches die ik direct ga uitproberen zie. Morgen wordt het Carrion de los Condes. Een korte etappe in de aanloop naar kleppers van 36 en 38 km. En je kan niet verkorten want er is geen slaapgelegenheid. Ik moet dat nog eens goed bestuderen.
Tot morgen
Dit stukje meseta was voor Daniëlle W.
Created with flickr slideshow.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten