° etappe 71 - 28km naar Terradilos de los Templieros

De pelgrimsmaaltijd in Carrion de los Condes stelde niet veel voor in tegenstelling tot wat de uitstraling van het restaurant liet veronderstellen. De prijs in acht genomen mag je wel verwachten dat het eens kan tegenslagen. Die zaalwachter, ik kan het moeilijk een maître d'hotel noemen, kwam daar af met een telloor varkenspoten. Varkenspoten van de patta negravarkens die hier met eikels worden gevoederd. Er zat geen gram vlees aan die poten. Allemaal vel, gelatine en kraakbeen maar de saus was dan weer wel lekker. Ik mag niet klagen voor die prijs. 

Vanmorgen bij het buitenkomen van mijn kamer botste ik bijna op een non. 't Was nog halfdonker en met dat donker kostuum dat ze droeg was het bijna prijs. "Buenos dias peregrino" riep ze vanonder haar kap. Net hard genoeg zodat ik het kon horen om een frontale botsing te vermijden. "Dju" kon ik nog net inslikken en ombuigen naar "Adios". 

Alhoewel de weg vanuit Carrion de los Condes beschreven stond als eentonig was dit toch niet het geval. De Canadas, wegen onder koninklijke bescherming vroeger jaren, maakten deel uit van het landschap. Canadas zijn grote corridors aan graasweiden voor de merinoschapen die hier vroeger gekweekt werden. De herders hoedden hun kudden hier en trokken met de schapen over die canadas naar de bergen van Leon. Geen schapen meer nu maar de canadas zijn er nog altijd. 

Goed doorgestapt vandaag en op het stuk tussen Calzadilla de las Cueza en Ledigo zelfs aan een gemiddelde van 6km/u. Nooit gezien. Alejandra is een madammeke uit Buenos Aires in Argentinië en daar heb ik een uitgebreid klapke mee gedaan op de tussenstop in Ledigo. Haar latinlover wacht haar op in Santiago en samen wandelen ze door naar Finisterra. 't Is ongelooflijk van waar al die pelgrims komen. Van uit alle hoeken van de wereld. Je komt van alle mensen tegen. Gisteren nog een Fransman van 74 jaar die met een zelfgemaakte kruiwagen de camino liep. Die kruiwagen had hij ineengestoken omdat hij een kunstknie had en de dokter had hem verboden om nog met een rugzak rond te lopen. Vandaag dan weer de eerste pelgrim tegengekomen die met een wheelie rondliep. Een wheelie is zo'n karretje dat je trekt en is geïnspireerd op de paardekoers waarbij de paarden in draf die karretjes trekken. Ik ben blij dat ik er geen gekocht heb. Ik was dat even van plan maar het lawaai van die wieltjes met dat gebots op die keitjes is niet om aan te horen. De man himself die het gevaarte trok was er nochthans enthousiast over. 

Vandaag opnieuw een kamer voor 2 genomen in de albergue. Ik verdenk die privéherbergen ervan dat ze nogal vlug tegen oudere pelgrims zeggen dat er geen plaats meer is in de slaapzalen zodat ze die een kamer kunnen opsolferen. 't Is big business dat pelgrimeren hier. Ik zou haast gaan geloven dat het hun enige bron van inkomsten is. 

Morgen gaat de reis naar El Burgo Raneiro over Sahagun, een kleine 30 km. Zaterdagavond hoop ik in Leon te zijn, das nog een kleine 80 km. Ik vrees dat daar ook weer een ganse horde pelgrims zal starten, ik hou mijn hart vast. Hoe verder je van St. Jean Pied de Port weggaat hoe meer nieuwe gezichten je tegenkomt. Alles verloopt nu ook veel integerder dan bij de start daar in de Pyreneeën. Veel beter zo, veel rustiger nu. Je hebt veel meer voeling met de weg. De echte camino zoals het hoort te zijn.

Frederik en Cassandra, voor jullie is er ook nog een speciaal plaatske.


Reacties (1)
he jan 
een grote dikke chapau voor u proficat had het nooit gedacht van u doe mijn hoed af voor u nog vele groeten van ons en van Geoffrey Renata Hannah en de ganse Brazilaanse famillie
13-09-2012 om 20:02 geschreven door van der weken urbain

Created with flickr slideshow.