donderdag 2 maart 2017
Remake Santiagoblog 2012
Beste lezer,
Deze blog is een kopie van m'n oude blog over m'n Santiagoreis in 2012. Vele linken werken daarin niet meer o.m. de fotolinken en YouTube filmpjes. Aangezien er nog steeds bezoekers worden geregistreerd, waaronder mogelijk ook kandidaat-pelgrims op zoek naar info, was een vernieuwing broodnodig. Ik dank je voor de getoonde interesse.
woensdag 1 maart 2017
zondag 30 september 2012
° Terug naar huis
Gisteren 29/9 was het zover. Mijn camino is afgelopen. Om 11u30 op 29/09 heb ik de Euro-line bus genomen in Santiago. Finisterra zal voor een andere keer zijn. Het was er echt op zijn Spaans georganiseerd in die busdepot. Chaos van het begin tot het einde. Op de aankoop van de tikketten na. Dat ging vlot maar het inschepen was van een andere orde. Bus opgezocht op het perron. Voor de verwarring kon je kiezen uit perron 19 of 20. Daar stonden 2 identieke bussen.
Dan hebben we toch op de juiste gegokt maar in het transitstation in Burgos was het een situatie waarbij een perfectionist boebelen in zijn nek zou gekregen hebben. Daar in Burgos gingen de chauffeurs uitgebreid eten. Wel een anderhalf uur. Je moest de bus verlaten en uit de toegestroomde bussen moest je naderhand er dan eentje kiezen die je je naar je bestemming zou brengen. Maar, zolang de chauffeurs aan het eten waren kon je niet aan je bagage aan. Dus al de reizigers die met hun bus daar toekwamen moesten de bus verlaten maar hun bagage bleef in de autobus zolang de chauffeurs aan het schoven waren. Na hun schof moesten dan die verschillende bagages met al de verschillende bestemmingen in de juiste bus van bestemming geladen worden. Al die bussen op nog geen meter van elkaar geparkeerd en dan die bagagewissel. Chaos alom maar de Spaanse medemens blijft ijzig kalm bij die toestanden. Ik trouwens ook.
Als je kiest voor een Low Cost formule mag je niet verwachten dat er voor jou de rode loper wordt uitgerold. Einddoel was op je bestemming geraken en dat is gelukt.
Om 16u is mijn zoon me komen oppikken aan het Central station in Antwerpen. Hij had zijn auto in een parking gestald en hij wilde kost wat kost mijn rugzak dragen tot aan de parking. Zijn auto stond op de 11de verdieping. Ocharme, hij hing scheeft tegen dat hij boven was. Toen ik hem vertelde van de O Cebreiro fronste hij zijn wenkbrauwen. Niks voor hem zulk gekkenwerk was zijn conclusie maar hij had er toch respect voor dat vaderke het tot een goed einde had gebracht. Toffe gast mijnen 2de maar zijn kwaliteiten liggen ergens anders.
Ik kan er nu een punt zetten achter deze camino. Zwoegen, zweten, lachen, bleiten, afzien, ontroering en emotie maar vooral stappen, stappen stappen. Dag na dag en meter na meter. In het naar huis rijden van de bus is me maar eerst de afstand tot me doorgedrongen die ik gelopen heb. 28 uur rijden met die lijnbus tussen Santiago en Antwerpen. Maar, ik heb het eerlijk gespeeld. Elke meter en centimeter heb ik gestapt met mijn bagage. geen taxi, autostop of wat dan ook.
In tegenstelling tot zovele anderen, de taxihoppers en stempeltjesjagers, kan ik er fier op zijn dat ik de pelgrimscode heb gerespecteerd. Degenen die het niet deden mogen er ook zijn voor mijn part. Zij zorgden ervoor dat mijn camino zoveel meer inhoud en waarde kreeg. Dankjewel foefelaars.
Bij aankomst thuis hadden mijn kinderen het huis versierd en een spandoek geplaatst. Ik wilde er een foto van onmiddelijk sms'sen naar Christian. Bij het nemen van mijn GSM zag ik 2 gemiste oproepen. Van mijne stapmaat ! Hij was al om 10 uur 's morgens aan de Mont St. Michel toegekomen en had me gebeld. Ik heb hem dan zelf opgebeld en met tranen in zijn stem vertrouwde hij me toe dat er iets gegroeid was tussen ons. Ik kon het niet ontkennen maar nogmaals, iemand die de camino niet gelopen heeft zou het niet kunnen begrijpen. Het is iets onwezenlijks die verbondenheid die er op zo een korte tijd gegroeid is. Ik kan het trouwens ook niet verwoorden.
En nu wordt het terug wennen. Annick had enkele flessen champagne koel gezet en ik heb met haar en mijn kinderen getoast op de terugkeer. Alles is goed afgelopen en het weerzien was hartelijk. Dan rest me nu nog enkel het bedanken van iedereen die me zoveel steun en sympathie heeft gegeven. Nogmaals, zonder hen, of mag ik zeggen jou ? , zou het me misschien niet gelukt zijn. Misschien is misplaatst, het zou me niet gelukt zijn. Dankjulliewel. en misschien, als het God belieft loop ik er nog een. Binnen een jaar of 5. Who knows ? Het avontuur en de verrijking was me te intens.
Ik wil afsluiten met de tekst die Annick voor me schreef op een kaartje met een song van Elvis dat ik kreeg bij mijn thuiskomst.
Elvis Presley - Always on my mind
reacties (2)
INFO VOETTOCHT
hallo Jan, ik ben van plan om dit jaar in juni vanuit Balen naar Santiago te stappen. ik heb ondertussen mijn geloofsbrief en stempelboekje aangevraagd. ik heb echter wat vragen bij het "boeken van overnachting". is het echt noodzakelijk dat dit op voorhand gebeurt? en hoe zou ik dat dan het beste doen: telefonisch of per email? je kan mij contacteren via bovenstaand email adres. eventueel kunnen we misschien ook afspreken om nog het een en ander door te nemen? alvast bedankt en proficiat voor je prestatie! Sus
Ingegeven op donderdag 5 februari 2015 om 12:44:55, door Sus Van Gompel
amai chapeau voor je prestatie!
Toen ik begon te lezen over het waarom van je tocht dacht ik meteen; da's zo gek nog niet! Het maakt een mens zelfs een beetje waterachtig om hezelfde te gaan doen!
Ingegeven op vrijdag 30 november 2012 om 12:01:41, door Gerd
Als je kiest voor een Low Cost formule mag je niet verwachten dat er voor jou de rode loper wordt uitgerold. Einddoel was op je bestemming geraken en dat is gelukt.
Om 16u is mijn zoon me komen oppikken aan het Central station in Antwerpen. Hij had zijn auto in een parking gestald en hij wilde kost wat kost mijn rugzak dragen tot aan de parking. Zijn auto stond op de 11de verdieping. Ocharme, hij hing scheeft tegen dat hij boven was. Toen ik hem vertelde van de O Cebreiro fronste hij zijn wenkbrauwen. Niks voor hem zulk gekkenwerk was zijn conclusie maar hij had er toch respect voor dat vaderke het tot een goed einde had gebracht. Toffe gast mijnen 2de maar zijn kwaliteiten liggen ergens anders.
Ik kan er nu een punt zetten achter deze camino. Zwoegen, zweten, lachen, bleiten, afzien, ontroering en emotie maar vooral stappen, stappen stappen. Dag na dag en meter na meter. In het naar huis rijden van de bus is me maar eerst de afstand tot me doorgedrongen die ik gelopen heb. 28 uur rijden met die lijnbus tussen Santiago en Antwerpen. Maar, ik heb het eerlijk gespeeld. Elke meter en centimeter heb ik gestapt met mijn bagage. geen taxi, autostop of wat dan ook.
In tegenstelling tot zovele anderen, de taxihoppers en stempeltjesjagers, kan ik er fier op zijn dat ik de pelgrimscode heb gerespecteerd. Degenen die het niet deden mogen er ook zijn voor mijn part. Zij zorgden ervoor dat mijn camino zoveel meer inhoud en waarde kreeg. Dankjewel foefelaars.
Bij aankomst thuis hadden mijn kinderen het huis versierd en een spandoek geplaatst. Ik wilde er een foto van onmiddelijk sms'sen naar Christian. Bij het nemen van mijn GSM zag ik 2 gemiste oproepen. Van mijne stapmaat ! Hij was al om 10 uur 's morgens aan de Mont St. Michel toegekomen en had me gebeld. Ik heb hem dan zelf opgebeld en met tranen in zijn stem vertrouwde hij me toe dat er iets gegroeid was tussen ons. Ik kon het niet ontkennen maar nogmaals, iemand die de camino niet gelopen heeft zou het niet kunnen begrijpen. Het is iets onwezenlijks die verbondenheid die er op zo een korte tijd gegroeid is. Ik kan het trouwens ook niet verwoorden.
En nu wordt het terug wennen. Annick had enkele flessen champagne koel gezet en ik heb met haar en mijn kinderen getoast op de terugkeer. Alles is goed afgelopen en het weerzien was hartelijk. Dan rest me nu nog enkel het bedanken van iedereen die me zoveel steun en sympathie heeft gegeven. Nogmaals, zonder hen, of mag ik zeggen jou ? , zou het me misschien niet gelukt zijn. Misschien is misplaatst, het zou me niet gelukt zijn. Dankjulliewel. en misschien, als het God belieft loop ik er nog een. Binnen een jaar of 5. Who knows ? Het avontuur en de verrijking was me te intens.
Ik wil afsluiten met de tekst die Annick voor me schreef op een kaartje met een song van Elvis dat ik kreeg bij mijn thuiskomst.
Elvis Presley - Always on my mind
reacties (2)
INFO VOETTOCHT
hallo Jan, ik ben van plan om dit jaar in juni vanuit Balen naar Santiago te stappen. ik heb ondertussen mijn geloofsbrief en stempelboekje aangevraagd. ik heb echter wat vragen bij het "boeken van overnachting". is het echt noodzakelijk dat dit op voorhand gebeurt? en hoe zou ik dat dan het beste doen: telefonisch of per email? je kan mij contacteren via bovenstaand email adres. eventueel kunnen we misschien ook afspreken om nog het een en ander door te nemen? alvast bedankt en proficiat voor je prestatie! Sus
Ingegeven op donderdag 5 februari 2015 om 12:44:55, door Sus Van Gompel
amai chapeau voor je prestatie!
Toen ik begon te lezen over het waarom van je tocht dacht ik meteen; da's zo gek nog niet! Het maakt een mens zelfs een beetje waterachtig om hezelfde te gaan doen!
Ingegeven op vrijdag 30 november 2012 om 12:01:41, door Gerd
zaterdag 29 september 2012
° The dream is over. Ik sta in Santiago de Compostela !
Ik ben nu terug even "November Rain" op de I-pod aan het beluisteren, mijn camino kan ik me zo voor de geest halen. Intense beleving, even genieten van het moment .... de herinneringen ... Axel Rose kan het zo sprekend uit het diepste van zijn rock soul laten opborrelen. "Don't you know you need some time on your own ... don't you know you need some time all alone". Nog altijd magistraal
.... so never mind the darkness, nothing lasts for ever
Deze middag ben ik naar de pelgrimsmis geweest. Indrukwekkend mooi gezang van een jong nonneke. Verwelkoming van de pelgrims in alle talen. Heel aangrijpend soms. Enne ik had geweldig geluk .... de botafumeiro werd door de kathedraal gezwierd. Heel indrukwekkend. 6 monniken trekken daar aan dat 30 meter lange zeel, de botafumeiro zet zich in beweging en zwiert eerst langzaam door het ganse koorgedeelte, sneller en sneller en later vervaarlijk dicht tot tegen de nok van de kathedraal. Bangelijk, ik wil niet meemaken dat die koord breekt. De botafumeiro gevuld met wierook werd oorspronkelijk gebruikt om de stank van de aanwezige pelgrims te maskeren in de kathedraal. Nu is het een attractie om de pelgrimsmis een apart accentje te geven. Ik heb het gefilmd. Een heel spectalair moment.
Het weerzien met alle mensen die deze camino met me deelden was vreugdegevend. En toch ... weer loslaten. Branjo uit Tsjechië heb ik niet meer gezien. Morgen misschien nog een waterkansje. Cathy uit New York en de Cathy uit Colorado. Marie Hélène uit Finland. Viviane uit Puerto Rico, Dieter en zijn liefje uit Stutgart, Pierre de Oostenrijkse diplomaat, Danielle uit Quebec, Lynn uit Miami Beach Florida, François uit Lyon, Joe uit Birmingham, Ulva en Janet uit Zweden, Mary uit Ierland, De Taiwanezen, Bénedict uit de Puy en Vélay, De jonge Florian, pas afgestudeerde dokter in de economie met zijn ros haar en cowboyhoed en zijn Pools pelgrimsliefje en nog zovele anderen. Dat het hen allen goed moge gaan. Onvergetelijke ontmoetingen en tegelijkertijd ook een onmisbaar ingrediënt die mijn camino een karakter hebben gegeven. Ook de ontmoetingen toen ik helemaal alleen liep, Lorelyne, Jean Christian, De Brugse fietspelgrims, Rien en Els ..... ik vergeet er te vernoemen maar vandaag was het een mega-afscheid. Nog een "Fare well hug" voor Lynn.
Schluss nu, we keren terug naar het gewone leven. Het is mooi geweest. Het aantal smskes, reacties, ook die op mijn facebook-twitter zijn ontelbaar. Ik kan ze nu jammer genoeg niet allemaal beantwoorden want ik zou er 3 dagen voor nodig hebben. Even geduld nog maar ik wil nu al iedereen bedanken voor de bergen sympathie en steun. Zonder zoveel aanmoediging van de vrienden, familie en kennissen ..... ik weet het niet maar ik denk dat het verdorie een stuk moeilijker zou geweest zijn.
Une Vague Bleue - Michèle Torr
Une vague bleu qui veut m'emporter
c'est comme un amour qui en rève d'exister
cest comme un soleil la haut dans le ciel
Ce n'est rien que moi, tombant dans tes bras
Une vague bleue qui veut m'emporter
c'est comme une histoire que je rève d'inventer
c'est comme le vent un soir de printemps
Ce n'est rien que moi
Jan
Santiago De Compostela ad MMXII
Created with flickr slideshow.
vrijdag 28 september 2012
° Het Pelgrimsdiploma en m'n Stempelboekje
Het Stempelboekje
Het pelgrimsdiploma uitgereikt in Santiago de Compostela
Het pelgrimsdiploma uitgereikt in Santiago de Compostela
donderdag 27 september 2012
° etappe 86 - 17km naar Santiago De Compostela
Het drong niet tot me door vandaag. Na meer dan 2000 km stappen was dit de laatse etappe en het dringt nog steeds niet tot me door. Morgen moet ik niet meer stappen, het is over. Ik ga het missen en tegelijkertijd ben ik blij dat het gedaan is. Het is wel geweest. Ik heb gevonden wat ik zocht, alles is in balans nu.
Mooie dag vandaag. Sint Jacob had voor een mooi weertje gezorgd en mijne kater was er dan uiteindelijke nog ne schone. Goed kunnen doorstappen vanmorgen onder een stralend zonneke. Mijn rugpijn was ook over. Te scheef gelopen gisterenavond met dat stuk in mijn .....
Onderweg Filip leren kennen. Een jonge leerkracht die met een 30 tal leerlingen een stuk Camino vanaf Sarria liep.
Geweldige prestatie ! In zo'n jonge kerels zit 'poeier'. Dat de doemdenkers over de hedendaagse jeugd maar eens even de confrontatie aangaan met hen. Chapeau toffe gasten en even toffe leerlingen !
Bij de klim tot het pelgrimsgedenkteken zaten deze jonge gasten samen met hun leerkrachten in het gras. Ze waren al voor me uitgelopen. Toen ik hen voorbijliep kreeg ik een spontaan applaus en ... komaan Jan ... hoi hoi. Zoveel emotie ... Dankjewel leerlingen van vergeef me welke school, jullie zijn top !
Om 4 uur in de namiddag kwam ik het plein opgestapt. Het was even emotioneel voor me toen ik daar op het plein voor die kathedraal stond. Veel pelgrims die daar al hadden postgevat. De éne wat meer emotioneler dan de andere. Vraagje ... mag een man een traantje laten ? Het werd me even te heftig. Sorry hoor maar het was me echt te hevig toen ik die plein opstapte. Bij mijne maat rolden de tranen ook over zijn wangen. We hebben niks gezegd maar elkaar goed vastgepakt. Onbeschrijflijk wat zoiets allemaal in je los maakt. Ik, die de grootste scepsis hanteer in dergelijke zaken ... awel ik sta verstomd van mezelf.
In Santiago heb ik buiten het afhalen van mijn diploma en een kort bezoekje nog niet veel uitgehaald. Ook hier in Santiago was het prijs om een albergue te vindn, pfffft ik kan het me niet meer aantrekken .... er valt altijd wel iets uit de bus.
Lynn had ik nog graag teruggezien. 't Was 4 dagen geleden. En is het allemaal toeval ? Dat bestaat niet heb ik ondervonden. Lynn had elke dag in haar dagboekje geschreven dat ze mij en Christian terug wou gezien hebben vooraleer ze terug naar Florida trok. Er lopen hier 50.000 mensen in de straten en ja , zit Jaakske er voor iets tussen ? In 't laat hebben we Lynn terug ontmoet zodat we morgen dan toch een mooi afscheid konden fiksen.
Morgen ga ik naar de pelgrimsmis in de kathedraal. Ik moet immers mijn beloften naleven.Mijne speciale paternoster weet je nog ? ..... De pompiers in Beaumont, de politiepatrouille in de banlieu de Paris, die lieve mensen uit Lisle, de gazettenmadam uit Albert. In deze mis zal ik ook alle mensen treffen die mijn camino zo waardevol hebben gemaakt. Ik ben echt moe nu.
Dankjewel vrouwke dat ik deze droom heb kunnen waarmaken. Dankzij jouw steun. Het was een dag volgeladen met emoties en ik heb het kunnen waarmaken. Die hoop stenen daar in Compostela dat men een kathedraal noemt heb ik vandaag gezien, Je hebt deze Camino met me meegelopen. Ja het was tot op het bot soms maar dat was nodig, ik hield ervan en ik heb er een onvergetelijke herinnering en een hoop levenslessen aan overgehouden.
reacties (5)mooi amai,
ik ben echt ontroerd door je tekst van de laatste etappe, zo mooi... het klinkt misschien stom, maar door je weg naar Compostela heb ik ook dingen geleerd... nooit opgeven en leren relativeren... xxx kijk ernaar uit je terug te zien
28-09-2012 om 20:09 geschreven door Severine
mooi amai, ik ben echt ontroerd door je tekst van de laatste etappe, zo mooi... het klinkt misschien stom, maar door je weg naar Compostela heb ik ook dingen geleerd... nooit opgeven en leren relativeren... xxx kijk ernaar uit je terug te zien
28-09-2012 om 20:09 geschreven door Severine
Nen dikke proficiat Jan, P
Proficiat, nu doe ik zeker mijn petje af. Toen je me vooraf vertelde wat je ging doen dacht ik, dat gaat hem nooit lukken, maar ik heb mijn mening moeten herzien. Geniet nog van je overwinningsroes, je hebt het verdiend. Ik ga je blog missen. Tot binnenkort.
Groeten 28-09-2012 om 14:07 geschreven door Chut
De weg is het doel
Dag Jan, Een dikke proficiat met het welslagen van je pelgrimstocht! Je blog is leest als een boek (beter dan Paulo Coelho!). We zien je weldra in de Meermin. Behouden terugreis Buen Camino!
Walter Gijsels 28-09-2012 om 13:35 geschreven door walter gijsels
super
er zijn op dit moment geen woorden Jan voor wat jij hebt gepresteerd. daarom alleen S U P E R J A N ! ! ! tot een van deze dagen
28-09-2012 om 07:38 geschreven door Roger Vanwynsberghe
Created with flickr slideshow.
woensdag 26 september 2012
° etappe 85 - 23km naar Pedrouzo
De wandelweg was vandaag te vergelijken met die van de voorbije dagen. Bossen, holle wegen, wouden, allemaal al gezien tot nu.
Dat het de voorlaatste etappe was heb ik alleen gezien aan de medepelgrims-vrienden die ook naar de finale toeleefden. Cathy, Benedicte, Ulva en Janet de Zweedse madammen. Allemaal tegengekomen onderweg. Jammer, den Branjo en den Joe miste ik al enkele dagen. Morgen in Santiago zal ik hen wellicht wel weer tegen het lijf lopen. Lynn de air-hostess van American Airlines miste ik ook vandaag. Enkele dagen terug zocht ze een albergue op vanwege de stortbuien.
Vandaag is het allemaal een beetje voorbijgegaan in een roes. Letterlijk en figuurlijk. De voorlaatste etappe heb ik nergens bij stilgestaan. Ik wou het een beetje van me wegschuiven. Alle smsjes, de mails .... ze deden me plezier, zelfs meer dan dat ... het was een beetje onwezenlijk. Zolang onderweg, een heel ander levensritme en ik werd eigenlijk ineens wakker geschud. Binnenkort terug in het ritme hervallen van Jan Modaal. 't Zal me een gat varen.
Echt heel relax den dag begonnen. begonnen aan kilometerpaal 39 en op kilometrpaal 32 zat ik een bocadillo con queso te eten met mijne maat. Kilometerpaal 29 een pelgrimsmenuke met een paar pinten en de herbergier zette er de fles pruimenschnaps bij. Tot kilometerpaal 16 heb ik met een stuk in mijne frak gestapt. Moordend, echt waar, nog een paar venijnige klims erbij, Ik heb even in de gracht gelegen ... ik denk dat de vermoeidheid begint op te spelen. Onder normale omstandigheden zijn enkel borrels schnaps een snoepke tussendoor maar nu was het koekenbak. Soit, 't is niet gemaakt om de grond mee te schuren.
Maar al dat gedoe maakte dat ik geen slaapplaats meer vond. Albergue na albergue was completo. Uiteindelijk in Pedrouzo nog een 6de klas hotelleke gevonden, het was al donker ondertussen en den 10 urenhond was al op ronde . Veel geluk gehad dat ik de gele pijlen nog volgen kon. Alles lost zichzelf op, dat kan je je niet voorstellen ..... paniek of ongerustheid is nergens voor nodig. Altijd komt er wel iets uit de hoek dat je voorthelpt. Dat is de hoofdles die ik uit mijn Camino heb geleerd. Echt waar.
Morgen is de finale. Als het God belieft wals ik Santiago binnen. Ondertussen heb ik vandaag enkele schitterende smskes en mails gekregen. De mails van mijn kinderen waren echt ontroerend. Le bonheur se partage. dat is nog een les die ik geleerd heb op deze Camino. 't Is een doordenkertje dat ik onmogelijk kan uitleggen. Je moet er pelgrim voor geweest zijn.
Op de vooravond van de finale etappe wil ik nog een bedenking maken. Er zijn mensen die hun ongelijk zullen moeten bekennen wat betrof de slaagkans van mijn onderneming........ Het is aan hen dat ik deze voorlaatste etappe opdraag, met de beste bedoelingen en zonder rancune. Weze het wel een beetje in de wind.
Tot morgen ..... SANTIAGO DE COMPOSTELA .... Heilige Jacobus rolt uwe loper maar uit. De rooie als ik dan toch mag kiezen.
Slaapwel.
reacties (2)
gelukswensen
nen dikke ,nen helen dikke proficiat
27-09-2012 om 22:45 geschreven door Eddy
een beetje zatjes
zoals ik lees heb je het al wat gevierd ,uw finale ,ik en uw vrouwtje ook zenne we hebben gisteren ook aan de cava gezeten hahahaha ,nog eens een dikke proficiat met uw het behalen van uw eindbestemming , hopelijk zie ik u binnen enkele dagen hier in haasdonk aankomen , wees voorzichtig nog en, tot straks ,ik zou die clochard wel eens willen zien toekomen hihihihihihi , puur natuur hé , groetjes karin
27-09-2012 om 12:51 geschreven door vercauteren karin
Created with flickr slideshow.
Dat het de voorlaatste etappe was heb ik alleen gezien aan de medepelgrims-vrienden die ook naar de finale toeleefden. Cathy, Benedicte, Ulva en Janet de Zweedse madammen. Allemaal tegengekomen onderweg. Jammer, den Branjo en den Joe miste ik al enkele dagen. Morgen in Santiago zal ik hen wellicht wel weer tegen het lijf lopen. Lynn de air-hostess van American Airlines miste ik ook vandaag. Enkele dagen terug zocht ze een albergue op vanwege de stortbuien.
Vandaag is het allemaal een beetje voorbijgegaan in een roes. Letterlijk en figuurlijk. De voorlaatste etappe heb ik nergens bij stilgestaan. Ik wou het een beetje van me wegschuiven. Alle smsjes, de mails .... ze deden me plezier, zelfs meer dan dat ... het was een beetje onwezenlijk. Zolang onderweg, een heel ander levensritme en ik werd eigenlijk ineens wakker geschud. Binnenkort terug in het ritme hervallen van Jan Modaal. 't Zal me een gat varen.
Echt heel relax den dag begonnen. begonnen aan kilometerpaal 39 en op kilometrpaal 32 zat ik een bocadillo con queso te eten met mijne maat. Kilometerpaal 29 een pelgrimsmenuke met een paar pinten en de herbergier zette er de fles pruimenschnaps bij. Tot kilometerpaal 16 heb ik met een stuk in mijne frak gestapt. Moordend, echt waar, nog een paar venijnige klims erbij, Ik heb even in de gracht gelegen ... ik denk dat de vermoeidheid begint op te spelen. Onder normale omstandigheden zijn enkel borrels schnaps een snoepke tussendoor maar nu was het koekenbak. Soit, 't is niet gemaakt om de grond mee te schuren.
Maar al dat gedoe maakte dat ik geen slaapplaats meer vond. Albergue na albergue was completo. Uiteindelijk in Pedrouzo nog een 6de klas hotelleke gevonden, het was al donker ondertussen en den 10 urenhond was al op ronde . Veel geluk gehad dat ik de gele pijlen nog volgen kon. Alles lost zichzelf op, dat kan je je niet voorstellen ..... paniek of ongerustheid is nergens voor nodig. Altijd komt er wel iets uit de hoek dat je voorthelpt. Dat is de hoofdles die ik uit mijn Camino heb geleerd. Echt waar.
Morgen is de finale. Als het God belieft wals ik Santiago binnen. Ondertussen heb ik vandaag enkele schitterende smskes en mails gekregen. De mails van mijn kinderen waren echt ontroerend. Le bonheur se partage. dat is nog een les die ik geleerd heb op deze Camino. 't Is een doordenkertje dat ik onmogelijk kan uitleggen. Je moet er pelgrim voor geweest zijn.
Op de vooravond van de finale etappe wil ik nog een bedenking maken. Er zijn mensen die hun ongelijk zullen moeten bekennen wat betrof de slaagkans van mijn onderneming........ Het is aan hen dat ik deze voorlaatste etappe opdraag, met de beste bedoelingen en zonder rancune. Weze het wel een beetje in de wind.
Tot morgen ..... SANTIAGO DE COMPOSTELA .... Heilige Jacobus rolt uwe loper maar uit. De rooie als ik dan toch mag kiezen.
Slaapwel.
reacties (2)
gelukswensen
nen dikke ,nen helen dikke proficiat
27-09-2012 om 22:45 geschreven door Eddy
een beetje zatjes
zoals ik lees heb je het al wat gevierd ,uw finale ,ik en uw vrouwtje ook zenne we hebben gisteren ook aan de cava gezeten hahahaha ,nog eens een dikke proficiat met uw het behalen van uw eindbestemming , hopelijk zie ik u binnen enkele dagen hier in haasdonk aankomen , wees voorzichtig nog en, tot straks ,ik zou die clochard wel eens willen zien toekomen hihihihihihi , puur natuur hé , groetjes karin
27-09-2012 om 12:51 geschreven door vercauteren karin
Created with flickr slideshow.
dinsdag 25 september 2012
° etappe 84 - 26km naar Ribadiso de Baixo
Heel tof van iedereen om al zoveel 'Proficiatten" te mogen ontvangen, en dit bijna aan de vooravond van mijn aankomst. Echt ik wil het al vermelden dat zonder de steun van zovelen deze pelgrimstocht onmogelijk zou geweest zijn. In het bijzonder mijn vrouw Annick, daar ben ik van overtuigd, die de meeste verdienste krijgt in mijn eventeel slagen.
Ik ben er nog niet hé Nog 39 km te stappen vanaf morgenvroeg. Mijn maat heeft me al uitgenodigd om in de 2de helft van oktober enkele dagen af te zakken naar de Mont St. Michel. Toen hij vertrok heeft Père François, een pater van 94 jaar oud, in de Kapel van St Pierre op de Mont st Michel daar een mis opgedragen voor het vertrek van mijne stapmaat. Hij is daar den baas van "Les Soeurs de Jérusalem". Wel die Père François gaan we eens bezoeken. Het moet een pater zijn die ondanks zijn ouderdom toch veel van humor houdt. Volgens mijne maat vergist hij zich nogal eens in de mis tussen een religieuze psalm en het répertoire van Dalida zaliger . Ik zal hem een paar trappisten meebrengen. Wie weet wat hij dan zingt ? ;-)
Regenen. Pijpestelen en in het Antwerps is er een volksuitdrukking : Het regent oude w....'. Ik durf het niet meer te schrijven. 't Was er niet veel naast. Bakken hemelwater die van de rotswegeltjes naar beneden stroomden. Geen moment hield dat op. Ik liep erbij als de bultenaar van Parijs, Qasimodo van de Notre Dame, met die poncho over mijne rugzak getrokken. In tegenstelling tot gisteren heb ik vandaag mijn kousen kunnen drooghouden. Bah, das pas balen met van die zompige schoenen lopen.
In het Jezuiëtenkapelletje van Sarria is Christian zijn zonden gaan biechten. 'Voor al de lelijke woorden die ik al gezegd heb op mijn pelgrimstocht' was zijn motief. Bij het buitenkomen zei hij me dat St. Jacobus zijn zondentellerke terug op nul had gezet . Nog geen kwartier later stond dat tellerke al terug vol. Fransmannen kennen er wat van hoor. Zeker de lelijke woorden, ik wil ze hier niet herhalen. Ik geef mijne maat dan ook de schuld dat St Jacobus op de één of andere manier weerwraak neemt . Het mottige weer als bondgenoot.
Het slechte weer zette een domper op de wandeling. Prachtige bossen die zo in een sprookjesdecor zouden passen. Eeuwenoude eiken, als pilaren zomen ze de holle wegen af in het donkere bos. Eucalytusbomen geven dan weer een frisse geur aan de omgeving. De regen geeft dan ook zo een speciaal akelig accentje aan het bos. Prachtig en indrukwekkend zijn die wouden.
Overmorgen hoop ik Santiago binnen te lopen. Ik denk dat het een vreselijk emotioneel moment zal worden maar ik probeer het nog even voor me uit te schuiven. Ik wil me er nog niet te veel van voorstellen ..... nog amper 39 km. We zien wel, tot morgen !
Laat me deze etappe opdragen aan iedereen die me tijdens mijn tocht gesteund heeft. Dat ben ik hen verschuldigd.
reacties (4)
emoties
Mijn ogen bleven hier niet droog bij het lezen van uw aankomst in Compostella, en ik zal niet de enige zijn bij het lezen van uw superknappe prestatie. Het was ontroerend om te lezen, ik ga er de hele dag deugd van hebben. Echt waar nonkel Jan fantastisch, geeft ons Tante Annick en uw kids ook maar nen dikke zoen want je hebt een knap gezin ! Koeke en Co XXX
28-09-2012 om 10:09 geschreven door Evelien De Plekker
Reactie uit Kieldrecht
Beste Jan , een dikke proficiat , wat een prestatie zeg !! Groeten van ons 3
26-09-2012 om 21:14 geschreven door lucvdb
FIER OP MIJNE PAPA
PAPA DIT HAD IK NOOIT VERWACHT VAN JOU.3 MAAND TERUG WAS IK NOG MET JOUW AAN HET LACHEN DAT JE DIT NIET ZOU KUNNEN.MAAR IK MOET MEN WOORDEN TERUG INSLIKKEN.PROFICIAT VOOR JE PRESTATIE.KZOU HET NIET KUNNEN WAT JIJ NU GEDAAN HEBT.VAN FREDERIK EN CASSANDRA.
26-09-2012 om 15:55 geschreven door fred
HIP HIP HOERA
hey Jantje, nen dikke proficiat zene, nog efkes en je bent er. Wat een prestatie, je mag zeker fier zijn op jezelf. Je zal wel verschieten als je terug in België aankomt, het is hier precies winter, dus profiteer nog maar wat ginder en behouden thuiskomst. We zien mekaar wel als je eens langskomt op het werk. Hou je goed en tot later. groetjes Ingrid en Steve
26-09-2012 om 10:37 geschreven door Ingrid en Steve
Created with flickr slideshow.
Ik ben er nog niet hé Nog 39 km te stappen vanaf morgenvroeg. Mijn maat heeft me al uitgenodigd om in de 2de helft van oktober enkele dagen af te zakken naar de Mont St. Michel. Toen hij vertrok heeft Père François, een pater van 94 jaar oud, in de Kapel van St Pierre op de Mont st Michel daar een mis opgedragen voor het vertrek van mijne stapmaat. Hij is daar den baas van "Les Soeurs de Jérusalem". Wel die Père François gaan we eens bezoeken. Het moet een pater zijn die ondanks zijn ouderdom toch veel van humor houdt. Volgens mijne maat vergist hij zich nogal eens in de mis tussen een religieuze psalm en het répertoire van Dalida zaliger . Ik zal hem een paar trappisten meebrengen. Wie weet wat hij dan zingt ? ;-)
Regenen. Pijpestelen en in het Antwerps is er een volksuitdrukking : Het regent oude w....'. Ik durf het niet meer te schrijven. 't Was er niet veel naast. Bakken hemelwater die van de rotswegeltjes naar beneden stroomden. Geen moment hield dat op. Ik liep erbij als de bultenaar van Parijs, Qasimodo van de Notre Dame, met die poncho over mijne rugzak getrokken. In tegenstelling tot gisteren heb ik vandaag mijn kousen kunnen drooghouden. Bah, das pas balen met van die zompige schoenen lopen.
In het Jezuiëtenkapelletje van Sarria is Christian zijn zonden gaan biechten. 'Voor al de lelijke woorden die ik al gezegd heb op mijn pelgrimstocht' was zijn motief. Bij het buitenkomen zei hij me dat St. Jacobus zijn zondentellerke terug op nul had gezet . Nog geen kwartier later stond dat tellerke al terug vol. Fransmannen kennen er wat van hoor. Zeker de lelijke woorden, ik wil ze hier niet herhalen. Ik geef mijne maat dan ook de schuld dat St Jacobus op de één of andere manier weerwraak neemt . Het mottige weer als bondgenoot.
Het slechte weer zette een domper op de wandeling. Prachtige bossen die zo in een sprookjesdecor zouden passen. Eeuwenoude eiken, als pilaren zomen ze de holle wegen af in het donkere bos. Eucalytusbomen geven dan weer een frisse geur aan de omgeving. De regen geeft dan ook zo een speciaal akelig accentje aan het bos. Prachtig en indrukwekkend zijn die wouden.
Overmorgen hoop ik Santiago binnen te lopen. Ik denk dat het een vreselijk emotioneel moment zal worden maar ik probeer het nog even voor me uit te schuiven. Ik wil me er nog niet te veel van voorstellen ..... nog amper 39 km. We zien wel, tot morgen !
Laat me deze etappe opdragen aan iedereen die me tijdens mijn tocht gesteund heeft. Dat ben ik hen verschuldigd.
reacties (4)
emoties
Mijn ogen bleven hier niet droog bij het lezen van uw aankomst in Compostella, en ik zal niet de enige zijn bij het lezen van uw superknappe prestatie. Het was ontroerend om te lezen, ik ga er de hele dag deugd van hebben. Echt waar nonkel Jan fantastisch, geeft ons Tante Annick en uw kids ook maar nen dikke zoen want je hebt een knap gezin ! Koeke en Co XXX
28-09-2012 om 10:09 geschreven door Evelien De Plekker
Reactie uit Kieldrecht
Beste Jan , een dikke proficiat , wat een prestatie zeg !! Groeten van ons 3
26-09-2012 om 21:14 geschreven door lucvdb
FIER OP MIJNE PAPA
PAPA DIT HAD IK NOOIT VERWACHT VAN JOU.3 MAAND TERUG WAS IK NOG MET JOUW AAN HET LACHEN DAT JE DIT NIET ZOU KUNNEN.MAAR IK MOET MEN WOORDEN TERUG INSLIKKEN.PROFICIAT VOOR JE PRESTATIE.KZOU HET NIET KUNNEN WAT JIJ NU GEDAAN HEBT.VAN FREDERIK EN CASSANDRA.
26-09-2012 om 15:55 geschreven door fred
HIP HIP HOERA
hey Jantje, nen dikke proficiat zene, nog efkes en je bent er. Wat een prestatie, je mag zeker fier zijn op jezelf. Je zal wel verschieten als je terug in België aankomt, het is hier precies winter, dus profiteer nog maar wat ginder en behouden thuiskomst. We zien mekaar wel als je eens langskomt op het werk. Hou je goed en tot later. groetjes Ingrid en Steve
26-09-2012 om 10:37 geschreven door Ingrid en Steve
Created with flickr slideshow.
maandag 24 september 2012
° etappe 83 - 25km naar Palas del Rei
Voila, we zijn weeral een dagje verder. Gisterenavond nog even in de zaal binnengewipt in die reuze-Albergue maar het was er me ietske te druk. Die Spanjaarden beginnen maar eerst 's avonds te leven en dat ben ik niet zo gewoon ;-). Na een paar pintjes ben ik dan maar gaan slapen.
't Stappen doet me een beetje denken aan de eerste weken toen ik vertrok. Slecht weer, veel regen, harde wind, natte kleren .... het herhaalt zich maar gelukkig voor niet lang meer . Ik ga het stappen missen maar zeker niet die triestige dagen met slecht weer. 't Stak me eigenlijk wat tegen vandaag .... die laatste loodjes hé. Het was op de koop toe zo geen heel mooie etappe vandaag maar ik denk dat dat regenweer er wel voor iets tussenzit. Als dat zo regent op je weg zet je je verstand op nul en je stapt maar op.
Mijne stapmaat was in vorm. Voor ons liepen er 4 madammen uit Noorwegen die even stopten omdat er één madam druppeltjes in haar ogen moest doen. 'Je vais les avoir' hoor ik hem nog zeggen. Ter hoogte van die madam die haar oogdruppeltjes aanbracht en de drie anderen die toekeken deed hij of hij verschrikkelijk struikelde. Ze verschoten zich een bult. De speelvogel van 70 komt terug tot leven. De mensen voor hem kietelen met een strohalmke en dan van de loze gebaren als ze hun oren krabben .... Ik ben blij voor hem. Ik steek hem dan ook vroeg in zijn bed zodat hij 's morgens er goed uitgerust uitziet .
Misschien gaan we naar Finisterre met de bus als het te slecht weer blijft. Tenslotte de Camino loopt tot Santiago dus dat stapwerk is wel meegenomen maar de pelgrimstocht zit er dan eigenlijk al op. We zien nog wel.
Jongens ik kan me nauwelijks concentreren hier in de eetzaal. In de zaal slapen er al mensen. Marie Hélène de Finse zit met me aan tafel en het is zo vermoeiend om haar Engels te verstaan en ermee te klappen en tegelijkertijd te schrijven. Pfffft, ik wil niet onbeleefd zijn. Wat verder zitten er dan weer 3 Zweedse madammen met de dobbelstenen te 'Kloten'. Benedict dan weer, een jong vrouwke van 35 zit mee aan tafel en laat haar armen en benen zien. Half opgefret van de bedwantsen dat joenk. Gelukkig is ze er van af nu. Ze liet haar armen zien. Lelijke littekens van die beten.
Eindelijk ben ik de eerste hospitalero tegengekomen die zich op een behoorlijke manier van zijn taak kwijt. Pelgrims die faken zoals taxihoppers en degenen die in Sarria vertrokken kwamen er niet in voor 6 uur. Heel zorgvuldig zag hij de credencial na op de stempels. Pas dan kwam je er in en was je meer dan welkom. Zo hoort het te zijn.
Morgen naar Arzua .... bijna 30 kilometers en mijne weerman geeft maar 14 graden en regen ....... Ben benieuwd hoe het weer in België is. Hier is het dag en nacht verschil met het weer in Castillie Leon. Raar hé, op nog geen 50km afstand een heel ander klimaat. Ik denk dat ik ook ga verschieten van het weer als ik thuis kom ! Nog 65 km en't zit erop ..... ik kijk ernaar uit !
reacties (4)
Tot morgen
26-09-2012 proficiat
Dag jan, Ook zonder computer hebben we u toch een beetje kunnen volgen. Fantastisch dat ge dit tot een goed einde gebracht hebt. We willen u graag laten weten dat we fier zijn op uw prestatie! Groetjes Domien en Suzanne
26-09-2012 om 16:11 geschreven door Domien en Suzanne
25-09-2012 eind in zicht
Beste Jan, ik wil u nu al gelukwensen met deze schitterende prestatie,je moet het maar doen hé. Goed weer,slecht weer ,wind en regen gekruid met meevallers en tegenvallers, allemaal ingredienten die deze tocht tot iets uniek maken. Tot binnenkort Jan en geniet nog verder van uw tocht
25-09-2012 om 17:27 geschreven door Luc Van Steelandt
Bericht uit Berchem
Gegroet Jan, Proficiat voor uw geweldige prestatie. Zeker voor iemand die nooit geintereseerd is geweest in sport, of na zijn 14 jaar nooit meer aan sport heeft gedaan. Iedereen die zich vroeger sportman noemde, hetzij duiker,schermer,voetballer,dodentochtstapper,10 milers-loper of iets anders, kan niet meer op tegen U. Wij zijn fier en trots op onze kleine broer
25-09-2012 om 10:24 geschreven door Mill & Annie
het weer
Hallo Jan, wat het weer betreft is dat niet veel beter dan daar, we hebben er maandag een heel stormachtige dag opzitten met hier en daar wat schade, nu is het kil en koud en we voelen zachtjes aan de winter aankomen. Ik hoop echt dat je de laatste dagen nog wat mooi weer moogt hebben, ook wij zijn Compostela binnengereden in de gietende regen. Geniet nog van je laatste dagen op stap Jan. groetjes Roger
25-09-2012 om 08:14 geschreven door Roger Vanwynsberghe
Created with flickr slideshow.
't Stappen doet me een beetje denken aan de eerste weken toen ik vertrok. Slecht weer, veel regen, harde wind, natte kleren .... het herhaalt zich maar gelukkig voor niet lang meer . Ik ga het stappen missen maar zeker niet die triestige dagen met slecht weer. 't Stak me eigenlijk wat tegen vandaag .... die laatste loodjes hé. Het was op de koop toe zo geen heel mooie etappe vandaag maar ik denk dat dat regenweer er wel voor iets tussenzit. Als dat zo regent op je weg zet je je verstand op nul en je stapt maar op.
Mijne stapmaat was in vorm. Voor ons liepen er 4 madammen uit Noorwegen die even stopten omdat er één madam druppeltjes in haar ogen moest doen. 'Je vais les avoir' hoor ik hem nog zeggen. Ter hoogte van die madam die haar oogdruppeltjes aanbracht en de drie anderen die toekeken deed hij of hij verschrikkelijk struikelde. Ze verschoten zich een bult. De speelvogel van 70 komt terug tot leven. De mensen voor hem kietelen met een strohalmke en dan van de loze gebaren als ze hun oren krabben .... Ik ben blij voor hem. Ik steek hem dan ook vroeg in zijn bed zodat hij 's morgens er goed uitgerust uitziet .
Misschien gaan we naar Finisterre met de bus als het te slecht weer blijft. Tenslotte de Camino loopt tot Santiago dus dat stapwerk is wel meegenomen maar de pelgrimstocht zit er dan eigenlijk al op. We zien nog wel.
Jongens ik kan me nauwelijks concentreren hier in de eetzaal. In de zaal slapen er al mensen. Marie Hélène de Finse zit met me aan tafel en het is zo vermoeiend om haar Engels te verstaan en ermee te klappen en tegelijkertijd te schrijven. Pfffft, ik wil niet onbeleefd zijn. Wat verder zitten er dan weer 3 Zweedse madammen met de dobbelstenen te 'Kloten'. Benedict dan weer, een jong vrouwke van 35 zit mee aan tafel en laat haar armen en benen zien. Half opgefret van de bedwantsen dat joenk. Gelukkig is ze er van af nu. Ze liet haar armen zien. Lelijke littekens van die beten.
Eindelijk ben ik de eerste hospitalero tegengekomen die zich op een behoorlijke manier van zijn taak kwijt. Pelgrims die faken zoals taxihoppers en degenen die in Sarria vertrokken kwamen er niet in voor 6 uur. Heel zorgvuldig zag hij de credencial na op de stempels. Pas dan kwam je er in en was je meer dan welkom. Zo hoort het te zijn.
Morgen naar Arzua .... bijna 30 kilometers en mijne weerman geeft maar 14 graden en regen ....... Ben benieuwd hoe het weer in België is. Hier is het dag en nacht verschil met het weer in Castillie Leon. Raar hé, op nog geen 50km afstand een heel ander klimaat. Ik denk dat ik ook ga verschieten van het weer als ik thuis kom ! Nog 65 km en't zit erop ..... ik kijk ernaar uit !
reacties (4)
Tot morgen
26-09-2012 proficiat
Dag jan, Ook zonder computer hebben we u toch een beetje kunnen volgen. Fantastisch dat ge dit tot een goed einde gebracht hebt. We willen u graag laten weten dat we fier zijn op uw prestatie! Groetjes Domien en Suzanne
26-09-2012 om 16:11 geschreven door Domien en Suzanne
25-09-2012 eind in zicht
Beste Jan, ik wil u nu al gelukwensen met deze schitterende prestatie,je moet het maar doen hé. Goed weer,slecht weer ,wind en regen gekruid met meevallers en tegenvallers, allemaal ingredienten die deze tocht tot iets uniek maken. Tot binnenkort Jan en geniet nog verder van uw tocht
25-09-2012 om 17:27 geschreven door Luc Van Steelandt
Bericht uit Berchem
Gegroet Jan, Proficiat voor uw geweldige prestatie. Zeker voor iemand die nooit geintereseerd is geweest in sport, of na zijn 14 jaar nooit meer aan sport heeft gedaan. Iedereen die zich vroeger sportman noemde, hetzij duiker,schermer,voetballer,dodentochtstapper,10 milers-loper of iets anders, kan niet meer op tegen U. Wij zijn fier en trots op onze kleine broer
25-09-2012 om 10:24 geschreven door Mill & Annie
het weer
Hallo Jan, wat het weer betreft is dat niet veel beter dan daar, we hebben er maandag een heel stormachtige dag opzitten met hier en daar wat schade, nu is het kil en koud en we voelen zachtjes aan de winter aankomen. Ik hoop echt dat je de laatste dagen nog wat mooi weer moogt hebben, ook wij zijn Compostela binnengereden in de gietende regen. Geniet nog van je laatste dagen op stap Jan. groetjes Roger
25-09-2012 om 08:14 geschreven door Roger Vanwynsberghe
Created with flickr slideshow.
° etappe 82 - 30km naar Portomarin
Ik heb nog een mooi gedichtje toegestuurd gekregen van de Cois, 't Is in het Spaans maar er is een vertaling bij .....
Caminante Todo pasa y todo queda, pero lo nuestro es pasar,
pasar haciendo caminos caminos sobre la mar.
Caminante, son las huellas el camino, y nada más,
caminante, no hay camino, se hace camino al andar.
Al andar se hace camino,
y al volver la vista atrás se ve la senda que nunca se ha de volver a pisar.
Caminante, no hay camino, sino estelas en la mar.
Reiziger Alles gaat voorbij en alles blijft, maar ons lot is voorbijgaan, voorbijgaan en wegen maken, wegen over de zee. (v/h leven) Reiziger, je sporen zijn de weg, en niets meer, reiziger, er is geen weg, je loopt en maakt de weg. Al lopende maak je de weg en als je achteruit kijkt zie je het pad dat je nooit meer opnieuw zult betreden. Reiziger, er is geen weg maar slechts schuimsporen op de zee.
Het begint nu echt te korten. Vandaag ben ik kilometerpaal 100 voorbijgestapt. Het was een heel mooie etappe maar het weer zat echt niet mee. Stormweer met vele rukwinden. Hoe je het ook probeert, je kan je jezelf niet drooghouden in die gutsende regen. Ik mag nochthans niet klagen, het was lang geleden dat ik nog regen gehad heb.
Mooie bossen heb ik doorkruist waarbij je soms het gevoel kreeg dat er zo meteen een dinosaurus achter de bomen kon uitspringen. Eewenoude eikenbossen waar de stammen tot sprookjesachtige vormen zijn gegroeid. Jurassic Park in Spanje. Heel mooi maar ook erg vermoeiend. Constant klimmen en dalen op die zandwegen en nu met die regen waren de rotspaden vervaarlijk glibberig.
Het is hier in Galicië een heel ander Spanje. Ander klimaat, andere natuur, andere taal ... zo verschillend van Castilië y Leon. Lynn, het madameke uit Florida werd vandaag onderweg hardhandig aangepakt door een verkoper. Hij dwong haar om haar credencial af te geven om er een stempel op zetten. Hij had haar wijsgemaakt dat ge 2 stempels per dag moest hebben om je certificaat te krijgen in Santiago. Den bruut trok haar zijn winkel binnen aan haar rugzak. We hebben het niet gezien maar even verder zat ze ons op te wachten om haar verhaal te doen. De Christian wou er al direct naartoe om hem een lesje te leren. Ach wat haalt het uit ? Vroeg of laat heeft hij wel eens een verkeerde voor.
Vandaag nog eens in een reuze albergue aangekomen. Ik denk wel 200 bedden maar het is allemaal netjes georganiseerd. Danielle tegengekomen de Canadase madam, ook den Joe teruggezien, die hadden we het laatst in Burgos gezien. Iedereen begint aan de laatste loodjes nu. Die zijn zoals men beweert wel eens het zwaarst. Ook zijn er in Sarria veel 100km pelgrims gestart. Allemaal nieuwe outfits, als ik er naast ga staan ben ik precies een clochard. Binnenkort kan ik terug naar de beschaafde wereld.
Voor Annick begint het zwaar te worden nu ook het slechte weer zijn intrede heeft gedaan in België. Einde van een zomer op weduwschap. Alles is vergankelijk.
reactie (1)
caminante de tekst van "Caminante" is op muziek gezet door Rembert De Smet, bekend van 2 belgen en Esta Loco en in vlaanderen een bescheiden hit geweest. We hebben de cd thuis, als je hem eens wil lenen vraag hem dan maar aan Marina. groetjes
Rudi 23-09-2012 om 20:56 geschreven door Rudi
Created with flickr slideshow.
Caminante Todo pasa y todo queda, pero lo nuestro es pasar,
pasar haciendo caminos caminos sobre la mar.
Caminante, son las huellas el camino, y nada más,
caminante, no hay camino, se hace camino al andar.
Al andar se hace camino,
y al volver la vista atrás se ve la senda que nunca se ha de volver a pisar.
Caminante, no hay camino, sino estelas en la mar.
Reiziger Alles gaat voorbij en alles blijft, maar ons lot is voorbijgaan, voorbijgaan en wegen maken, wegen over de zee. (v/h leven) Reiziger, je sporen zijn de weg, en niets meer, reiziger, er is geen weg, je loopt en maakt de weg. Al lopende maak je de weg en als je achteruit kijkt zie je het pad dat je nooit meer opnieuw zult betreden. Reiziger, er is geen weg maar slechts schuimsporen op de zee.
Het begint nu echt te korten. Vandaag ben ik kilometerpaal 100 voorbijgestapt. Het was een heel mooie etappe maar het weer zat echt niet mee. Stormweer met vele rukwinden. Hoe je het ook probeert, je kan je jezelf niet drooghouden in die gutsende regen. Ik mag nochthans niet klagen, het was lang geleden dat ik nog regen gehad heb.
Mooie bossen heb ik doorkruist waarbij je soms het gevoel kreeg dat er zo meteen een dinosaurus achter de bomen kon uitspringen. Eewenoude eikenbossen waar de stammen tot sprookjesachtige vormen zijn gegroeid. Jurassic Park in Spanje. Heel mooi maar ook erg vermoeiend. Constant klimmen en dalen op die zandwegen en nu met die regen waren de rotspaden vervaarlijk glibberig.
Het is hier in Galicië een heel ander Spanje. Ander klimaat, andere natuur, andere taal ... zo verschillend van Castilië y Leon. Lynn, het madameke uit Florida werd vandaag onderweg hardhandig aangepakt door een verkoper. Hij dwong haar om haar credencial af te geven om er een stempel op zetten. Hij had haar wijsgemaakt dat ge 2 stempels per dag moest hebben om je certificaat te krijgen in Santiago. Den bruut trok haar zijn winkel binnen aan haar rugzak. We hebben het niet gezien maar even verder zat ze ons op te wachten om haar verhaal te doen. De Christian wou er al direct naartoe om hem een lesje te leren. Ach wat haalt het uit ? Vroeg of laat heeft hij wel eens een verkeerde voor.
Vandaag nog eens in een reuze albergue aangekomen. Ik denk wel 200 bedden maar het is allemaal netjes georganiseerd. Danielle tegengekomen de Canadase madam, ook den Joe teruggezien, die hadden we het laatst in Burgos gezien. Iedereen begint aan de laatste loodjes nu. Die zijn zoals men beweert wel eens het zwaarst. Ook zijn er in Sarria veel 100km pelgrims gestart. Allemaal nieuwe outfits, als ik er naast ga staan ben ik precies een clochard. Binnenkort kan ik terug naar de beschaafde wereld.
Voor Annick begint het zwaar te worden nu ook het slechte weer zijn intrede heeft gedaan in België. Einde van een zomer op weduwschap. Alles is vergankelijk.
reactie (1)
caminante de tekst van "Caminante" is op muziek gezet door Rembert De Smet, bekend van 2 belgen en Esta Loco en in vlaanderen een bescheiden hit geweest. We hebben de cd thuis, als je hem eens wil lenen vraag hem dan maar aan Marina. groetjes
Rudi 23-09-2012 om 20:56 geschreven door Rudi
Created with flickr slideshow.
Abonneren op:
Posts (Atom)