° voorbereiding maand juni 2012

29-06-2012

Voorbereiding : Nog een klein schepke.

Ik zit precies onder de vlooien en ik krijg zo de indruk dat Vadertje Tijd af en toe zit te prutsen aan zijn klok. 't Gaat niet vooruit. De onrust zit er goed in maar ik moet nog wachten. Morgen is't mijne verjaardag en dan komen, op ééntje na ocharme, al mijn zussen meevieren. Van stappen is er de laatste dagen niet veel in huis gekomen maar ik geloof niet dat dat afbreuk heeft gedaan aan de voorbereidingen. De motivatie is des te groter. Gisteren is dan de dorpspastoor langs geweest om het vertrek de juiste omkadering te geven in zijn kerk. Sympathieke kerel. De brave man heeft eerst nog een viering in Melsele en hij hoopt tegen halftien, kwart voor tien in café De Roos te kunnen zijn. Das toch een dikke 20 minuten fietsen. Maar ik ben blij dat hij dat voor een afvallige verstokte zondaar wil doen. Ondertussen ben ik al wel een stempel gaan halen in het Gemeentehuis. Die staat in't 2de kotteke van mijn stempelboekske. Maandagmorgen is het Gemeentehuis dicht, vandaar. Het eerste kotteke is voor mijn stempel met de St Jacobsschelp. Als ik die stempel heb, kan het niet meer stuk.  En dan mijn rugzak. Op de slaapkamer is er precies een bom ontploft. al wat ik dacht mee te nemen had ik ingepakt. Ik zat verdorie aan 24 kg. Zonder eten en drinken dan nog. Alles terug uitgeladen, vandaar dat bomscenario, en dan ben ik maar beginnen te elimineren. De stapsandalen 'Paterslook' ..... opzij. Extra batterijen .... opzij. 4 paar kousen en 4 onderbroeken .... 25% opzij. Plooibaar wasbekken en camelbag .... opzij. Verrekijker, Mc Gyver-mes, reserve GSM .... weg ermee. Een pot spierbalsem en een fles ontsmettingsgel .... hupla.  Afdrooghanddoek, aparte mouwen, ijswikkels .... the same. Verlengkabel tot 3m ingekort en de stekkers vervangen door lichtgewicht stekkertjes. Mijn steentje woog 300gr. Ik ga kleine steentjes nemen waarop ik de namen ga schrijven. Zo spaar ik 200gr uit. Dan had ik nog wat peperkoek en rijst ingeladen maar die laat ik ook al hier. Een short vervangen door een lichter exemplaar. Dat grondzeiltje heb ik ook op non actief gezet. Zwembroek ... daar zal ik die short wel voor nemen. Toch alles bijeen een 5kg aan comfort opgeofferd. We trekken wel onze plan.  Mijne maat zit nu ongeveer op de breedtegraad van Bordeau. 150 km oostwaarts. Ik ben content dat hij eindelijk wat treffelijk weer heeft. Wat meer telt is dat hij zich goed voelt. Ik hoop dat ik het hem kan nadoen.  En dan heeft iemand uit de familie voor een leuke verassing gezorgd. Ik viel er bijna van op mijn gat. Kreeg ik daar zomaar een Garmin wandel GPS kado. Daar was ik blij mee. Alhoewel mijn reisweg op hardcopy staat is het toch steeds een geruststelling om die GPS als back up te hebben. Ik ben daar gisteren wel een hele namiddag mee zoet geweest om daar iets uit te krijgen. Ik heb er wel de gewone stapkaarten in opgeladen want die topografische kaarten, bird's eye zijn echt duur. Voor 1500 km² naar keuze uit het Frans grondgebied betaal je 20 Euro. Ik heb zo een corridor nodig van 25 km op 900km à peu près dus reken maar uit. Hoewel ze erg verzorgd en gedetailleerd zijn, zijn die topo kaarten niet helemaal geschikt voor zo'n lange route. Dat is meer voor de echte hiking tochten in de bergen en op de grote vlakten. In alle geval, ik ben er wreed blij mee met dat toestelleke. Vanavond in't laat ga ik nog eens een bezoekje brengen in het café. Mijn foto met de aankondiging van mijn vertrek hangt daar. Nog even een check of alles naar wens kan verlopen. Zo, nu nog wat helpen met het verjaardags annex afscheidsmenuutje voor morgen.  We geven er een Italiaanse mot op !  Antipasti Pepers, Artisjokken en tapenade Romeinse Ravioli spiesjes met zoete chilisaus Crema di pomodore met balletjes Spezzatino di Vitello met Marsala en risone pasta  Chokolade Tiramissu  Das af hé ? Als afscheidsmenuutje mag dat wel vind ik. En daarna ....... heel wat minder op water en brood !!!

Reacties (2)
sterkte alvast veel stekte voor morgen , ik kom nog wel eventjes een bezoekje brengen in de café hoor , ik zal u regelmatig volgen ik ben benieuwd
                                             01-07-2012 om 19:06 geschreven door vercauteren karin


jan, ook van ons een fijne verjaardag, het is wel een beetje te laat, maar... beter laat dan nooit. Het begint nu wel echt te korten hé man, ik zal er proberen zijn bij je vertrek in café de roos. vanwege een Compostelafietser die al drie weken terug is.                                               01-07-2012 om 10:11 geschreven door Roger Vanwynsberghe

26-06-2012

Voorbereiding : Het valt allemaal in de plooi.

Heb je het gezien ? Nog 5 dagen, nog 6 keren slapen en we zijn aan het stappen. De tijd vliegt nu vooruit en alhoewel ik dacht alles in orde te hebben blijkt dat er nog een paar akkevietjes dienen geregeld te worden. Opnieuw mijn gegevens roaming laten activeren voor het geval dat SSR het laat afweten in Frankrijk . En dan ook nog het financiële aspect. Waren de volmachten nog geldig ? En nog vlug een extra pinkaart voor de echtgenote voorzien. Dan was die reisverzekering nog niet helemaal in orde. Op de 1 of andere manier weten die 'Commercanten' me nog 17 euro te ontfutselen voor het overschrijden van die 3 maanden in het buitenland. Aan hun uitleg zal het niet liggen. Dan heb ik Annick nog een snelcursus Skype gegeven zodat we elkaar eens kunnen zien. Hahaha, ze zal verschieten met die mottigen baard. Maar vandaag had ze toch het eventjes moeilijk . Gelukkig zijn er de vrienden en de kinderen om haar op te vangen als ze zich éénzaam zou voelen. Maar ik ben er zeker van dat ze zich sterk zal houden.  Vandaag heb ik ervoor gezorgd dat ik niet van de honger ga omkomen de eerste dagen. Wat soepekes en chinese pakskes. Ik heb de raad opgevolgd van mijn ex-collega en heb me voorzien in een voorraadje peperkoek. 't Schijnt dat dit de meest energierijke voeding is voor sporters. Een paar koeken, oploskoffie en melk heb ik ook voorzien. Ik heb er speciale reisflesjes voor gekocht in de Xenos. Fruit, brood, muesli en een snoepeke koop ik wel onderweg. Maar 't grellige eraan is dat het allemaal zoveel begint te wegen. Zeker de drank weegt door. Daar heb je natuurlijk helemaal geen last van zolang dat nog in je supermarktkarretje ligt. Ik heb nog vlug een grondzeiltje gemaakt. Lichtgewicht, de maat van m'n tentje. Van oogjes voorzien en versterkt met van die supertape. Ook even m'n tentje rechtgezet in de tuin. Ik schat dat het op een 10 à 15 minuutjes gefikst was. 't Is er eentje voor 2 personen maar Made in China denk ik. Ik denk dat je er bovenmekaar moet inliggen of eventueel lepeltje lepeltje. Dat zou ook kunnen of course. In alle geval ik laat dat tentje staan tot morgen. Ik kan dan eens timen hoelang het afbreken duurt. De dorpspastoor heeft me eindelijk een seintje gegeven. Donderdagmorgen komt hij een klappeke doen. Ik denk dat die mens een paar handen te kort komt. Eerst heeft hij nog 2 vieringen voor de dorpschooltjes hier en rond een uur of 11 komt hij langs. Ik ben benieuwd. Ik zal alvast maar een fleske wijn friszetten.  Met mijn zus ging het vandaag iets beter. Dat is dan weer een opsteker. Volgens m'n schoonbroer zal ze hersteld zijn als ik terug thuis ben. Vrijdag wil ik haar even een bezoekje brengen. 't Is nog wat te vroeg nu vind ik. En morgen ? Wel morgen gaan we nog eens stappen denk ik. 't Weer zal wel meezitten. Een kilometerke of 20 mag er nog best bij

25-06-2012

Voorbereiding : Slecht nieuws uit de familie

Zojuist ben ik thuisgekomen van een gezellig weekendje aan zee met de vrienden. Het was zeker een verwenweekendje. Eénvoudige restaurantjes bezoeken, een gezellig samenzijn onder vrienden. Het heeft wel iets. Dat laatste zal ik de volgende maanden moeten missen maar daar maal ik helemaal niet om. Op reis zal ik me moeten tevreden stellen met het meest essentiële waarnaar je lichaam vraagt. Eten en een onderdak. Meer niet. Na mijn reis hoop ik, dat ik deze dankbare momenten pas echt naar waarde zal kunnen schatten. Ik weet het nu nog niet zeker maar ik heb alleszins een vermoeden. Als alles in je leven zo evident en normaal is geworden, dan wordt het tijd om los te laten. Dit gedachtenspinseltje wil ik verder ontrafelen en aan mijn blog toevertrouwen. Eens ik vertrokken ben ! Het kamperen zelf was even weer de realiteit ervaren. Bij het opzetten van mijn tent, niet mijn Compostelatentje maar een 6-persoons iglo, was er zoveel wind dat ik de tent niet behoorlijk gesteld kon krijgen. Ik heb zelfs stormlijnen moeten gebruiken om het geheel aan de grond te houden. Het gevolg was dat het buitenzeil bij harde wind de binnentent raakte. In de nacht van zaterdag op zondag had het nog bakken geregend dus ik zat op zondagmorgen met een natgeregende binnentent. Matras en slaapzak nat pffffft. Een haardrogertje herstelde het ongemak maar tja, ik mag me onderweg aan zoiets verwachten. Zonder twijfel ! Een mooie strandwandeling zat er ook in. Van Westende naar Oostende. Stukje strand, stukje duinen, stukje wandeldijk, de viskraampjes in Oostende. Zo een beetje het ganse gamma aan fotomateriaal voor het klassieke postkaartje 'Groeten van aan zee'. Ik had echter mijn wandelschoenen niet meegenomen en dat scheelt wel in het stapcomfort. Daarom dat ik verkoos om de 16 km vanuit Oostende naar Westende met de kusttram te doen. En dan gisteravond krijg ik telefoontje van thuis dat mijn zus Annie werd aangereden op een zebrapad en 30 meter werd meegesleurd. Bekkenbreuk en bloedingen onder de schedel. Ongetwijfeld fel overdreven snelheid en de chauffeur pleegde vluchtmisdrijf. Het was een Nederlandse chauffeur. De nummerplaat is gekend. Gelukkig is de samenwerking met de Nederlandse Politie zeer goed wanneer het ongevallen betreft met gekwetsten. Laat ons hopen dat ze die kerel vlug te stekken hebben. Het eerste wat mijn zus moet gezegd hebben is 'Nu kan ik mijn broer niet uitwuiven' . Bah zo triest. Ik zal veel aan haar denken. Dat ze maar vlug maar vooral geheel hersteld. De laatste loodjes wegen het zwaarst. Ik ga nu wat proberen te relaxen zodat ik nog wat aan de mentale conditie kan werken. Dat is ook nodig

22-06-2012

Voorbereiding : Wachten op de countdown

Hoi hoi,  Ik ben serieus aan het aftellen nu. De laatste schikkingen werden getroffen. Nog enkel wachten op een mailtje van de pastoor. Ik vrees dat ik die man nog eens zal moeten contacteren. Die man heeft het erg druk want hij bedient 3 parochies en op de koop toe moet hij al zijn verplaatsingen met de fiets doen. Ik wijt het aan zijn drukke agenda maar ik zou het echt jammer vinden moest ik het 1ste hokje van mijn stempelboekje moeten opvullen met een stempel van het gemeentehuis hier.  Mijn rugzak staat in sluimermode. Hij is klaar en weegt 19kg. Ik heb erg veel moeten elimineren om dat gewicht te halen. Een jas, die patersandalen, extra batterijen, een dynamolamp, ijswikkels, een extra fleeze en nog wat prulletjes. Maar zonet schiet het me nog te binnen dat ik geen zwembroek bij heb. Die mag er nog bij. Altijd handig om eens een duikske te kunnen nemen op de één of andere camping. Mijne maat walter is onlangs naar Rome en Vaticaanstad geweest. In een Heilige Attributenshop heeft hij bij de plaatselijke Farizeeërs een Pauselijke nagelknipper annex flesjesopener voor me gekocht en meegebracht. Die gaat ook mee samen met de Good Luck Charm van het Vaticaan. Net zoals in een processie worden dit mijn relikwieën voor onderweg. Van Ludo en Jacqueline heb ik een Christoffel Zegel meegekregen voor onderweg. Die heb ik aan mijn wandelstok vastgemaakt. Dankuwel lieve vrienden voor al deze attenties. Walter heeft ook mooie posterfotos gemaakt voor mijn vertrek te kennen te geven in het dorp. 't Doet een beetje raar om jezelf op zo'n affiche te zien staan want naar mijn gevoel leunt het een beetje aan tegen pronkzucht. Daar ben ik eigenlijk niet zo mee vertrouwd . De eerste confrontatie met mezelf is dus bij deze een feit. Wat de internetverbindingen in Frankrijk betreft moet ik me geen zorgen meer maken. Zonder domicilie in Frankrijk kon je geen prepaid mobiel internet krijgen. Althans daar ging ik vanuit. Nu heeft een ex-collega me toevertrouwd dat dit niet klopt. SSR is een mobiel internetprovider die dekking geeft in gans Frankrijk. Daar kan je prepaid terecht. Met me te voorzien van een 3G stickske is dit probleem dus omzeild.  Het is nu 7 uur 's morgens en met te schrijven kan ik wat onrust kanaliseren. 't Is nog vroeg en ik vul mijn tijd met wat schrijverij. Binnen enkele uurtjes vertrek ik naar de zee voor enkele dagen. Ook dat kampeergerief staat klaar. Samen met de vriendenkring houden we de jaarlijkse kampeertraditie in ere. Ik heb gisteren mijn reuze-paella-pan nog eens opgeblonken. Die neem ik mee en vanavond maken we daarin ne paella. De groenten ervoor heb ik gisteren al gekocht. Prima voorbereiding dus om aan de spaanse kost te wennen en ook dat kamperen bezorgt me al een goeie opwarming voor binnenkort.  Zonet las ik in een pelgrimstijdschrift dat het moeilijkste deel in de voorbereidingen voor een pelgrimstocht het wachten was. Wel ik moet de auteur gelijk geven. Het zorgt voor aardig wat stress. Annick, mijn vrouw, merkte het al op nog voor ik me er zelf van bewust was. Maar ... ik moest me geen zorgen maken zo vertelde me een collega. Het is gezonde stress zo stelde ze me gerust. Not normal ...... iemand citerend indien het anders zou zijn Reacties (1)

Met een mooi DIM onderbroek, heb je toch geen zwembroek nodig, wast gemakkelijk ,en is snel droog....; 
                                                                   23-06-2012 om 17:39 geschreven door gilbert

15-06-2012

Voorbereiding : Uitgelezen dag in Kluisbergen.

Heb je dat weer gezien vandaag ? Om je een oog uit te bleiten maar gisteren heb ik het alleszins erg getroffen. Prachtig weertje dat effectief de 'goesting' heeft aangescherpt om te vertrekken. Samen met een goeie maat ben ik naar Kluisbergen getrokken om daar een rondje te wandelen. Kluisbergen is tevens de 3de stop op mijn Camino Scaldia. 't Ging vanzelf. We waren zinnens om 18 km te wandelen maar uiteindelijk zijn het er weer bijna 24 geworden omdat ik zoals gewoonlijk verloren was gelopen.  Als je deze kemels wiskundig benadert maakt dat 33% aan meerkilometers uit van het oorspronkelijk traject. Nu we dan toch in de praktische wiskunde aanbeland zijn gaan we dit even doortrekken naar de theorie van de waarschijnlijkheidsberekening. Marcel NL en Patricia, vrienden professionele wiskundeleraars, als jullie dit lezen, verbeteren jullie me even als ik verkeerd ben maar : Kan ik stellen dat ik op mijn ganse tocht van 2500 km naar alle waarschijnlijkheid zo een goeie 800 km verkeerd ga lopen ? Dat kost me dan een half paar bottienen meer ! Echt een mooie streek daar die Vlaamse Ardennen. Een mooi heuvellandschap in het zuiden van Oost Vlaanderen en ik kan het nu goed aannemen dat het coureurs-klakske hiervoor in de ronde van Vlaanderen wordt afgenomen. De lokale wandelclub had er een heel mooi parcours uitgestippeld. Dwars door de heuvels in de bossen. Oneindig mooie groenschakeringen in die bossen en als je diep inademde, met de ogen dicht, kon je de ozon tot in het tipje van je tenen opsnuiven. Stralende zon met een licht en fris briesje. De korenvelden wiegden mee. Smalle boswegeltjes, steil naar omhoog en naar beneden. Soms versperd door omgevallen bomen en luchtwortels. Zelfs de één of andere grootgrondbezitter had zijn domein opengesteld om er door te trekken. En dat het steil was ... amaai de kuiten. Toch heeft mijne maat dat zeer goed gedaan en me toevertrouwd dat dit stappen wel eens haar nieuwe passie zou kunnen worden. Tuurlijk maken die tripels op de tussenstops het erg aangenaam. Dat ze noodzakelijk deel uitmaken van het sportieve gebeuren en opgenomen werden in de spelregels, daar heb ik hoegenaamd geen enkel probleem mee.  Onderweg hebben we het gezelschap gekregen van een heel aimable man. Deze man was 76 en hij liep de 12 km. Honderduit vertelde hij fier over zijn familie. Zijn dochters, schoonzonen, kleinkinderen. Hij kwam uit de grensstreek met Frankrijk in West Vlaanderen. Mijn vriendin had het soms moeilijk om zijn dialect te verstaan maar ze deed haar uiterste best om te volgen. Een erg onderhoudend man. Fier liet hij het embleem zien van de 4daagse van de IJzer. Chapeau dat je op 76 jarige leeftijd deze uitdagingen niet uit de weg gaat. Als ik ooit in de gelegenheid kom om deze klassieker mee te lopen hoop ik hem nog eens te ontmoeten. Ik wens hem nog jaren wandelplezier in een uitstekende gezondheid. Rond kilometer 15, schat ik, stapten we voorbij een bouwwerf waar een 6-tal bouwvakkers een gigantische fundering aan het uitgraven waren. Een laadbak-vrachtwagen stond juist op de plaats waar de landweg zich opsplitste in een zeer steil pad naar omhoog en een landwegeltje naar beneden. De bewegwijzeringspijl stond naar boven gericht. Pfft dat was even klimmen. Boven aangekomen, ik schat zo na een klim van een goeie 500m steil omhoog : Een T-stuk en geen pijlen meer. Je raadt het al, hier klopte iets niet. Terug naar beneden tot aan die bouwvakkers. De kerel aan de laadbak speelde zijn rol goed mijn gedacht. Komediant eerste klas. Terwijl ie voorheen ons nauwelijks wilde opmerken en maar vluchtig bonjourde, was ie nu veranderd in de behulpzaamheid zelve. "Hier op dat weggetje" en hij wees naar dat landwegeltje neerwaarts, "iets verder staat nog een pijltje" wist hij met een uitgestreken smoelwerk te vertellen. Inderdaad een beetje verstopt achter een boom stond nog een pijltje. De schelmen. Hoe zou het komen dat dat pijltje de weg naar boven aanduidde ? Leuke grap, ik hoop dat elke gefopte wandelaar er even hard om kon lachen.  Onderweg heb ik mijn DAZER even getest op kwade erf-honden. Op de 4 'cases' gingen er 2 lopen. Een derde moet doof geweest zijn en een 4de werd nog razender. Even aansluitend op het wiskundig intermezzo van daarjuist leer ik daaruit dat ik me in de helft van de gevallen ofwel van den tip van mijnen bottien oftewel van mijne wandelstok zal moeten bedienen. Gaia zal zich met deze gang van zaken moeten verzoenen.  Ook mijn wandelstokken heb ik voor de eerste keer gebruikt. De pogingen in de living niet te na gesproken maar 5m op 7,5m zijn nu nu echt niet de geschikte maten van een oefenterrein. De hindernissen dan nog buiten beschouwing gelaten. Dat stappen ging verdomd vrij goed maar ik had de indruk dat je met het gebruik van die stokken je stapritme automatisch versnelt.  En deze morgen bij het opstaan was ik benieuwd naar de staat van de beenspieren na dat intensieve klim- en stijgwerk van gisteren. No problemas. Alsof ik dat elke dag al had gedaan. Dat is dan maar weeral eens goed nieuws. Ik ben een nieuwe fotoreeks gestart. Hierboven vind je de link. Je zal zien dat er op mijn steentje al verschillende namen zijn bijgekomen. Ik zal even het mailadres terug vermelden :  ikneemjemee@skynet.be Voor de nieuwkomers op deze blog lees mijn berichtje van 19 maart. Er mogen nog namen bijkomen, ik neem jullie mee met alle plezier.  En zo komen we dichter en dichter bij de vertrekdag. Nog 16 keren slapen

14-06-2012

Voorbereiding : Reisweg is definitief

De definitieve reisweg is een feit. Hier is de link : http://google/maps/8uAa

12-06-2012

Voorbereiding : Stand van zaken

Voila, we zitten terug in de startblokken. Een hele poos zonder intens oefenen is het geworden maar donderdag pakken we het terug serieus aan. Aktivia organiseert nu donderdag een wandeling in Kluisbergen. Das het hoogste punt in Vlaanderen en tegelijkertijd ook mijn 3de stop op het traject. Ik denk dat ik daar voor de 24 km ga opteren. Maar ik neem ne goeie en sportieve kameraad mee deze keer. 't Zou kunnen dat 18 km genoeg is voor haar, we zien wel. Sjieke buurt en met hier eens te stappen krijg ik al een voorsmaakske van heuveltje op heuveltje af. Ik neem alvast die nieuwe wandelstokken mee om er de buurt mee te verkennen.  Mijn vrees komt uit. Ik heb zojuist al mijne rommel eens gewogen en ik zit op 18 kg. Zonder eten en drinken (2liter water weegt ook 2kg) en zonder laptop, fototoestel en geld. Let op, ik neem allemaal 2€ stukken mee om mijn reis te bekostigen. Volgens de berichten van pelgrims is de kostprijs van een Camino ongeveer 1€ per km. Dat is in het geval dat je je tevreden kan stellen met het meest essentiële, dus zonder de luxe van pensions of hotels. 2500 km dat zijn 1250 stukken van 2€ in totaal. Dit doe ik om de 'coquillards' (dat zijn valse pelgrims en beurzensnijders) een loer te draaien moesten ze het overwegen om me onderweg te overvallen. Das wel een grapje hoor, ik zie me al lopen met al dat nikkel. Maar wat mijn bagage betreft ga ik toch zeker aan de 20 kg zitten. Echt niet goed. Met Marc, mijn collega die op 12 mei vertrok, gaat het opperbest. Hij zit nu halverwege Frankrijk. Ik lees zijn blog met veel belangstelling. Verleden week en ook vandaag nog stak er een mailtje in mijn box. Een paar goede raadgevingen en de indrukken die hij reeds ervaarde. Het is geweldig weet hij me te vertellen. Het is een unieke ervaring die een immense ploegvoor kerft in je gevoelsleven. Een ploegvoor waarin je loopt en de zaden plant die je innerlijk zullen verrijken. Stap voor stap. Ik ben erg blij dat ik ook die stap mag zetten. Maar ik moet nog wat geduld hebben. Nochthans, moest het licht nu onverwacht op groen springen, ik was repen snijden. Marc zit nu juist in het middelpunt van Frankrijk. Hij zit nu in St. Amand Montrond. Ik heb hieronder een fotoke geplaatst. Ik zou, moest ik gelijk vertrokken zijn in Châtellerault zitten. Dat is een dikke 160 km op de breedtegraad naar het westen opgeschoven. Mooi op schema zit hij mijne maat. Jammer dat hij het even niet treft met het weer. Zijn poncho zal al goed van pas zijn gekomen. Ik zal nog eens met de Sint Jacobus hier in de kerk moeten gaan klappen zoals enkele dagen geleden. Toen heeft hij met de hulp van de Clarissen ook voor beter weer gezorgd op mijn pensioenfeestje. Dit was ik nog vergeten. Een toffe neef deed me zaterdag bij een familie-etentje een leuk voorstel. Achilleke, ne mens uit zijn kenissenkring ergens in de geburen van Waarloos, heeft een hoop ezeltjes. Als ik dat wilde zou hij er kunnen voor zorgen dat ik zo'n beestje mee mocht nemen voor de zakken te dragen. Zou gemakkelijk zijn, dat wel, maar ik denk dat ik heel mijn planning zou moeten herzien. Bedankt Janneman, dat zou het ganse avontuurtje wel een heel persoonlijke touch gegeven hebben. Twee ezels op weg naar Compostela, stel je dat maar eens even voor ! Don Quichote en Rosalinde anno 2012, alive . Op het San Isidro kerkhof in Madrid komt het geraamte van Miguel de Cervantes niet meer bij van het lachen. 't Zou ook kunnen dat het zich heel stillekes omdraait in zijn graf. Wie weet ?

05-06-2012

Voorbereiding : Wachten duurt nu lang.

De voorbije dagen waren echt hectisch. Alle akkevietjes rondom mijn pensioenfeestje zorgden ervoor dat er niet veel geoefend werd. Wel veel lichaamsbeweging dus als je dat bij trainen wil onderbrengen. Weet je ? ... ik heb immers nog steeds een ontzettend zwaar leven ... en moeilijk moeilijk moeilijk . Zo zwaar zelfs dat ik gisteren mijn robijnen huwelijksjubileum totaal ben vergeten. Dat moet ik nog rechtzetten voor ik vertrek  Ik heb vandaag mijn laatste gadgets gaan kopen in de Adventure Store. Nog een paar kousen en gamaches, veet muggenspray, een lichtgewicht stoeltje (txs Yuri), een waterdichte zak en een stel superdeluxe LEKI wandelstokken (txs Collega's en andere vrienden). Daar moet ik morgen eens mee oefenen. Gelukkig staan er op you-tube filmkes met een beetje uitleg want het vereist een beetje techniek om er fysiek voordeel uit te halen . Das wel nodig want er is een groot verschil met Nordic-poles. Die wandelstok die ik reeds had klaargemaakt mag hier blijven. Ondertussen had ik graag via twitter korte berichtjes laten verschijnen op deze blog. Ik kan het voorlopig niet vinden hoe je zoiets klaarspeelt. Een ander probleem is dat er niet via SMS getwitterd kan worden op een Belgisch mobiel netwerk. Ja zeg, zelfs in de Republiek Congo lukt dat wel en hier marcheert zoiets niet. Binnenkort moet ik nog met reisduiven vertrekken . M'n tweets komen wel op facebook terecht. Das toch al iets. 2 Juli komt vlug dichterbij nu. Ik moet toegeven dat het me een beetje zenuwachtig maakt. Een beetje gezonde stress zou ik het eerder noemen. Het houdt je scherp. Ik maak me een beetje zorgen om de pastoor zijn belofte. Tot nu toe heeft die brave man nog niks meer van zich laten horen voor mijne stempel. Ik was hem tegengekomen op het dorpsplein. Hij zou me een mailtje sturen. Nu 't is nog vroeg hé. Je zal zien, dat komt wel in orde.