° Voorbereiding maand mei 2012

29-05-2012

Voorbereiding : Writersblock ?

Nee hoor. Deze week hebben we kleine afstanden gelopen met bepakking tot 15 kg. Ik heb me de laatste dagen erg verdiept in trainingswijzen voor de grote trip. Ik zit nu volledig op de juiste weg. Het is niet nodig om dagelijks meer dan 30 km te lopen en dit elke dag. Dat draagt nu niet meer bij tot de conditie. Wel een beetje aangepaste oefeningeskes voor de borst en rugspieren. Het stappen en rusten mooi uitbalanceren en zo tot het ideale stapritme komen is dat waar het nu echt op aankomt. Eind vorige week ben ik met de motor mijn 2de stopplaats gaan verkennen. Dat is Munkzwalm. De camping 'Cantecleer' ligt in hartje Vlaamse Ardennen in een dal. Serieuze afdaling om er te geraken. Maar een erg prachtige omgeving. Ook deze campinguitbater stelde me gerust dat er voor een pelgrim altijd plaats is. Eerder toen ik met de motor de parking kwam opgereden was er nogal een bazige madam die, aan haar gebaren te oordelen, me eerder voor een crimineel aanzag toen ik haar vroeg of er moest gereserveerd worden. Den baas dit en den baas dat en als iedereen dat zo zou doen, het zou schoon zijn en wat denken jullie wel ? Jawadde zeg. Stel dat je met zo'n vrouw opgescheept zit, dan vraag ik me af of je beroep kan doen op een versoepelde collocatiewetgeving ? Grapje weet je. Mijn Dazer is aangekomen. Het hondenafschrik-tooltje om het een beetje stijlvol te zeggen. Het ergerlijke aan dat machientje is dat je er enkel een rood lampeke ziet op branden wanneer je op het knopje drukt. Dus je weet eigenlijk niet of er lawaai uitkomt. Ik heb al willen proberen op de buurvrouw haar hond .... in't geniep zo met dat machientje in mijne broekzak. Maar dat zou niet fair zijn. De Max, onze buurhond,  is een braaf mopshondje dus waarom zou ik die de stuipen op het lijf jagen ? Niet dus. Ondertussen heb ik ook nog eens mijn "Compostela-uitzet" afgecheckt. Nog een paar lichtgewicht wandelstokken ga ik me aanschaffen voor afdalingen en beklimmingen. Ook een lichtgewicht stoeltje lijkt me handig. dat zal Adventure Store worden. Op Google Maps, waar heel het Franse traject staat uitgestippeld, ga ik de dagmarsen uitzoomen tot 5 à 8 kleinere trajecten. Zo krijg je detail op je foto. Deze foto wordt dan via een knipprogramma opgeslagen in Picasa en ook wordt er een effectieve foto van het scherm genomen met een fototoestel. Makkelijk voor de thuisblijvers ook. Zo heb je steeds je stukje traject op je fototoestel en je pc staan staan. Met inzoomen kan je dan vrij goed je traject checken. Ik begin af te tellen nu. Nog een goei 30 dagen voor de lancering. Deze week is het nog erg druk vanwege het nakende feestje. Toch plezant om al vast te stellen dat ik er helemaal klaar voor ben. Nog een beetje geduld.

22-05-2012

Voorbereiding : Wat ook nog moest gebeuren.

Mijn vertrek op 2 juli was nog even ver weg voor me maar stilletjesaan begint het door te dringen dat die datum dichterbij komt. Om dat vertrek een beetje te omkaderen had ik nog weinig geregeld. Ik stond er niet bij stil maar ik kan het niet maken om als een dief in de nacht te vertrekken terwijl er zoveel mensen sympathiseren. Gisterenavond heb ik de parochiepastoor aangeschreven voor mijn eerste stempel. Je moet weten dat onze parochiekerk op het Sint Jacobspad ligt. Men spreekt ook wel van de kathedraal van het Waasland. Het is dan ook een erg mooie kerk die aan St Jacob de Meerdere werd toegewijd. St Jacob in de hoedanigheid van beschermheilige van de pelgrims op reis. Die stempel heeft dan voor mij ook een mooie symbolische waarde. Ik was dan ook erg blij met de positieve reactie van de parochiepastoor. Hij zou nog eens komen klappen. Hij is welkom die man. Wat ik graag zou willen is dat degenen die me willen komen uitwuiven terecht kunnen in café "De Roos". Dit zou tussen 8u. en 10u. zijn op maandag 2 juli. Luc, de cafébaas, heeft al zijn akkoord gegeven. Das een sjiek gebaar van hem. Rond 10 uur zou ik dan graag om mijn stempel gaan. Van de kerk uit vertrek ik dan op mijn tocht. Wie een stukje wil meelopen kan dat. Ik loop dan binnendoor naar de Bunderwegel en zo naar het Fort van Haasdonk. Boven op de aarden omwalling wil ik dan afscheid nemen van iedereen die dit korte stukje heeft meegelopen. Ver is het niet, een klein kwartierke lopen. Zo kan ik dan wanneer ik door de velden vertrek en stilletjes verdwijn nog eens achteromkijken en tot wederziens zwieren. En dan, dan loop ik een 25 km verder tot aan de grens Zele - Berlare ....... mijn eerste deeltje van de Camino. Mensen die weten dat ik vertrek naar Santiago spreken me voortdurend aan over dat TV programma in man bijt hond. Ik heb er maar kleine fragmentjes van bekeken en dan nog maar met een scheef oog. Daarom ben ik nu zo content dat ik het boek heb gekregen van een lieve vriendin. Naast het leuke leesplezier staan er ook interessante weetjes in. Zoals ik al had vermeld zijn het enige wat me een beetje afschrikt de wilde honden. In dat boek spreekt men van een DAZER. Dat ben ik eens gaan opzoeken en het blijkt om een toestelletje te gaan dat in Nederland wordt gemaakt en een heel indringend en irritant ultrasoon geluidje produceert dat honden afschrikt. Ik ben eens benieuwd. Ik heb het zojuist besteld. Je kan het in je broekzak steken en van daaruit bedienen. Voor de mensen ligt dat geluidssignaal buiten het gehoorbereik. Het is in alle geval diervriendelijker dan een pepperspray en de kans dat ik een kwaaie hond tegenkom die op de koop toe nog eens doof is, is natuurlijk erg klein. Sebiet een boomke stappen, 't wordt wat zachter weer zo te zien. reacties (1) Hey Jan, Dazer bestaat al heel lang, ik heb dat toestel ooit ( > 20 jaar geleden ) gekocht. We gingen toen veel wandelen en hadden ook al slechte ervaringen met loslopende honden...het toestel stelde me toen teleur, ik heb eingelijk nooit een reactie bij een hond opgemerkt. Men spreekt op tinternet over een DAZER type 2 mischien verbeterd ? ...test het toestel vooraf maar eens uit..en neem een stevige stok mee. Jij schrijft wel een testbericht.  30-05-2012 geschreven door Gaston

Voorbereiding. Nieuwe fase in de voorbereidingen

Voila, we zijn weeral op de goede weg met de oefeningeskes. Jongens, hier in het dorp loopt er een erg bejaarde sportieveling rond. Knap hoor, maar het lijkt me overigens onmogelijk zijn ouderdom te schatten. Die man ben ik ook al ver buiten het dorp tegengekomen en ik moet hem enigszins toch bewonderen. In zijn Nike-outfit daagt hij dagelijks de goden van de Olympos uit door hen te confronteren met het feit dat er ook in een oud lichaam een atleet kan schuilen. Hoedje af voor die man. De sportieve prestatie die hij neerpoot houdt zo een beetje het midden tussen snelwandelen en easy-jogging. Nu, we kruisten elkaar in de Keizerstraat en na een kort groetje draaide ik me nog eventjes om om hem na te kijken. Hij was al een 100 meter achter me toen hij plotseling rechtsomkeer maakte. Nu liep hij dus achter me aan. Na enkele minuutjes passeerde hij me. "We hebben bijna hetzelfde tempo van lopen" wist hij me toe te vertrouwen. "Ja, 't zal niet veel schelen", antwoordde ik en maakte de bedenking ..... maar jij hebt geen rugzak van 15 kilo bij hé lepen duvel ! Hij mompelde nog iets en stak me, nog gauw een tandje bijstekend, gezwind voorbij. Zijn prestatie om me te kunnen voorbijsteken bracht hem zichtbaar in een hogere sfeer. Zo fier als ne gieter keek hij even om en zwierde nog na. Ik heb weeral iemand trots gemaakt dacht ik bij mezelf. Merkwaardige tiep alleszins

Vandaag zijn we dus in een nieuwe trainingsfase aanbeland. Ik ben nu met mijn hiking-bag aan het oefenen. Daarin heb ik 4 met keitjes gevulde spaflessen gestopt. Een totaal van 10 kilo keien op mijnen bult. Samen met de rugzak zelf en nog wat prulletjes zat ik bijna op 15 kilo. Ik moet zeggen dat het vrij goed ging maar toch durfde ik nog niet te ver lopen. Een kleine 10 km vond ik echt genoeg. Dat valt dus mee. Na een kwartiertje rust was ik al helemaal terug fit. Ik heb er een goed oog in. Op tijd rusten, drinken en alle aanbevelingen goed in acht nemen. Geen risico's nemen is nu vooral de boodschap. Morgen hetzelfde toerke en nog 2,5 kilo erbij. "Wat hebt ge bij meneer in dat rugzakske?" Pebbles !

Ik heb ook ineens mijn nieuwe loopschoenen ingelopen met dat gewicht. Kan je geloven dat mijn vorige loopschoenen rijp waren voor de eeuwige jachtvelden ? Ze waren "op". Zo goed als nieuw nog die Timberlands, niks aan te zien en toch versleten. In het runnerslab maakte de verkoper me opmerkzaam dat de zolen hun stugheid hadden verloren. Dat is dus niet goed voor de voetjes. Straf hé ? Versleten zeg !

Nu nog een beetje op wat beter weer hopen en we verzetten weer bergen zie. Ik ben gisteren en vandaag eventjes een bonjourke gaan doen aan de Sint Jacobus in de Sint Jacobskerk hier in Haasdonk. Als hij niet zorgt voor beter weer pak ik hem zijne palster en zijn pied de stalleke af en zet hem op een regenton met ne paraplu in zijn pollen. Hij is verwittigd ! Brengt me morgen anders een mandeke tikkeneikes mee dan kan ik een klapke gaan doen bij de Clarissen wist hij me van boven op zijn pied de stalleke nog na te roepen  . Sint Jacobus is een man van zijn woord.

19-05-2012

Voorbereiding : Kalmkes aan even.

Enige dagen heb ik rust gehouden om mijn voeten een beetje te sparen. Gisteren ben ik dan opnieuw korte stukjes beginnen te lopen. 't Is nog niet zoals het hoort maar we gaan er terug op vooruit. Ik ben even gaan uitvlooien wat de beste manier is om rust en stappen te combineren. Je moet het weten want je moet zuinig omspringen met je voeten. Het doel van rusten is het verlagen van je hartslag en ademhaling, en om je hart en longen rust te gunnen. Rust geeft je lichaam de kans de melkzuren uit je spieren te verwijderen, en om bij te komen van belasting en drukpijnen. Probeer op vaste tijden rust te nemen, en neem de pauzes op in je loopritme. Probeer 10 minuten te rusten na elk uur dat je loopt. Probeer de pauzes kort te houden en maak alleen je lunch- en eetpauze langer. 10 minuten is de meest effectieve duur voor lichaamsherstel. Gebruik een stopwatch als je bang bent de 10 minuten uit het oog te verliezen. Zelfs binnen die tijd kun je in slaap vallen. Doe je rugzak af en probeer je lichaam en geest zo snel mogelijk te ontspannen. Ga in de schaduw zitten en probeer te rusten in de koelte. Je kunt je rugzak als ruggensteun of als zitting gebruiken. Tijdens de langere lunch- en eetpauzes is het verstandig je schoenen uit te trekken en slippers aan te doen, hierdoor voorkom je blaren. Als het kan, loop dan af en toe op blote voeten. Dit zijn ook goede gelegenheden om natte kleding te drogen, of om je materieel te controleren. Ik heb vlug deze info naar mijn maat Marc doorgestuurd, misschien heeft ie er wat aan. Hij stelt het goed aan zijn getwitter te oordelen. Morgen trekt hij Frankrijk binnen.

14-05-2012

Voorbereiding : Even rustig aan doen.

Ik vrees dat ik met dat strandstappen mijn voeten een beetje overbelast heb. Een kleine lichte pijn onderaan de hiel die optreedt bij de overgang van rust naar beweging. Deze verdwijnt weliswaar maar het kan op hielspoor wijzen. Daarom deze week een beetje extra aandacht aan het oefenen van de kuitspieren en de spieren in de voet. Geen belasting dus voor de hielen. Voorkomen lijkt me beter. Ook vandaag was het een vrij zwaar parcours. Ongewild liep ik op de gigantische werf voor de heraanleg van de Hedwigepolder. Normaal gezien afgesloten voor het publiek vanwege het gevaarlijke terrein maar aan de kant van België was er een poort blijven openstaan. In Saefthinge op Nederlands grondgebied was de poort netjes gesloten. Dat werd dus klimwerk en niet alleen aan deze poort. Stukken weg die verdwenen waren door nieuwe dijken om van de Oude Doel naar Doel te stappen. Een titanenwerk is daar aan de gang. Maar deze morgen aan het veerpont in Doel. "Mag ik jou eens even wat vragen meneer ?". Een man met de fiets aan de hand kwam naar me toegelopen. "Jazeker", antwoordde ik. "Varen er hier nog overzetbootjes naar Lillo ?" Dat was zijn vraag en ondertussen stond die man vlak bij me. "Ik wou je net hetzelfde vragen !" ........ Nee maar ..... !!! In elke samenlevingsvorm, hetzij vereniging, bedrijf, noem maar op zijn er mensen die zich door hun lifestyle laten opmerken. Zovele jaren terug was er een man op het werk, het was zelfs een bureauchef, die dagelijks met de fiets van De Klinge naar Berchem kwam gefietst. In korte broek, winter en zomer. Uiteraard eens op het bureau aangekomen trok ie wel iets passender aan. Velen doen dat nu ook op zo'n hypermoderne bike maar dat was niet aan deze brave man besteed. Een oerdegelijke mannenfiets met 3 versnellingen, zo zwaar als lood en kleurloos. Ik geloof nooit dat hij over een wagen beschikte. Als hij aanzette met die fiets was dat steeds op de zwaarste versnelling. Je dacht dan, man man .... zet toch die versnelling wat lager maar nee hoor. Moeizaam trok hij zich in gang op dat zwaar verzet zoals een stoomlocomotief. Eens op dreef met dat stalen monster stak hij kilometers ver horden andere fietsers voorbij. In korte broek, een ritueel dat zich elke dag herhaalde. "Maar ik ken je !!!" Ben jij niet die man die ? Ja hoor, het was hem volledig ! Ik ben Roger vertrouwde hij me toe. Het ouder worden had hem niet ontzien. Hij zal nu rond de 70 zijn schat ik. Na zijn op pensioenstelling was hij als ontwikkelingswerker naar Chili getrokken. 12 jaar had hij daar verbleven. Hij was juist terug. Bij zijn pensioen was hij ook naar Santiago de Compostela gereisd. Met zijn fiets op 15 dagen en 150 km per dag ! Roger had het koud, hij kon moeilijk wennen terug hier in België. In Chili was het alle dagen rond de 30° vertelde hij me. Hij wenste me een mooie en inspirerende reis. Hij klauterde op zijn fiets, dezelfde fiets van weleer, en trok zich in gang. Ook zoals weleer.  Nee, niet in korte broek meer, hij had het immers koud, maar toch nog steeds op dat zware verzet. Bewonderswaardige man ! Chapeau Roger, je ontroerde me. Noot : Dagenlang zat ik op zijn achternaam te broeden. Ja Bauwens. Roger Bauwens en ik heb het opgezocht !http://www.nieuwsblad.be/article/detail.aspx?articleid=NBRA30082002_013 Roger was als missionaris naar Chili getrokken

Reacties (1)
Wat een toeval
je beschrijving van "den ontvanger" zit er pal op......ik zie hem zo weer rijden over de parking van de Karel Coggestraat met een zware pedaalslag 
19-05-2012 om 16:24 geschreven door Gaston 

den Bauwens
Ik zie hem zo nog vetrekken op de parking van de K.Coggestraat
19-05-2012 om 16:24 geschreven door Gaston 


Vandaag 12 mei ben ik mijn ex-collega Marc gaan uitwuiven. Marc is deze morgen vertrokken vanuit Hasselt.
Hij zag het helemaal zitten !

We wensen jou een behouden en voorspoedige tocht Marc.
Veel succes en Buen Camino.
Jan en Annick.

11-05-2012

Voorbereiding : Waar het lied der branding ruist.

Morgen is het de grote dag voor mijn ex-collega. Marc vertrekt naar Compostela en ik zal hem uitwuiven. Zoiets zit wel een beetje in je hoofd. Ongewild denk je daar steeds opnieuw aan. Zijn zenuwen zullen nu wel opspelen vrees ik. Vandaag naar Oostende gespoord en vanaf de oude vuurtoren zo over het strand en de golfbrekers over Bredene en De Haan tot Wenduine gestapt. Tot daar was dat een kleine 18 km. Vervolgens door het duinpad en rond de spuikom van Blankenberge  tot aan het station. 24 km op de kop. Daar terug de trein op en naar huis. Zalige wandeling maar wel vrij vermoeiend op de stukken mul zand en duinen. Een stevige wind joeg het zeezand voor me uit over het kwasi verlaten strand. Geweldig schoon en een intense belevenis als je daar uren moederziel alleen over dat godverlaten strand jakkert met de wind die aan je lijf snokt en sleurt en je dan even later weer voortblaast naar je bestemming. Jammer dat je zoveel tijd verliest met dat sporen. Zoniet zou je me daar meer treffen. Euh niet vanwege dat naaktstrand in Bredene hoor. Vandaag was daar trouwens nog geen kat te bekennen. Van deze dag heb ik erg genoten. Zeker onder die mooie blauwe hemel met die hoge wolkenslierten erin en een stralend zonnetje dat je eigen schaduw voor je uit strooit  . Enkele kilometers landinwaarts zag je de dreigende donkergrijze regenwolken de hemel dichttrekken. Boven het strand was het echt stralend weer. Wow !

10-05-2012

Voorbereiding : Een papegaai als klok.

Jilleke heeft er met haar meteorologische klak naar gegooid en gebeuzeld. Dat mooie weer dat ze beloofde is in de kast blijven zitten met als gevolg dat het dagje uit aan de kust er gisteren niet in zat. Een vrij tintenloze dag gisteren die ik heb ingekleurd met een 25km staptoertje tussen St Amands en Dendermonde langs de scheldedijken. Erg mooie omgeving maar dat troosteloze weer verziekte wel een beetje de sfeer. Maar we proberen er de stemming in te houden en geven de ogen de kost om telkens wat nieuws te ontdekken. Zonder dat ik het wist zat ik vandaag in een open school. Een leerwandeling over de natuur. Turfstekers en de armenputten, fauna in de schorren, de koekoek die een duivelsvogel was,  blauwborstjes, de dotterbloem die eigenlijk dooierbloem moest heten en giftig is. Bereklauw, fluitekruid, Robertskruid, kattestaarten ..... pffft no problem ik ken het nu. Verder leerde ik nog dat Vlaanderen haar aanlegsteigers in China laat bouwen. Ze werden betaald en vervolgens afgekeurd voor gebruik vanwege de kwaliteitsgebreken. Een heel leerrijke dag, dat alleszins, waarbij ik ineens besef dat ik de ganse bovenloop van onzen Stroom 'Scaldia' al heb afgetrippeld ! Ik wist niet dat er zoveel veerdiensten op de Schelde waren. Weert, Mariekerke, Sint Amands, Baasrode. Een eigenaardig voorvalleke op het veerbootje van Sint Amands valt er wel te melden. De schipper en zijn bootsmaatje zaten rustig een praatje te maken op het dek in afwachting van het vertrekuur. Ik had in de stuurhut al een papegaai zien zitten maar dat beestje zat er maar te zitten op zijne stok.  Om 12 uur zou het bootje vertrekken en tot zover alles peis en vree op het schuitje. Enkele seconden voor 12 uur begint dat beest daar te lawijten tegen de sterren op. Wat nu zeg ? Wel, ik wist niet dat die papegaai het uur kon lezen want blijkbaar was dit het sein voor de schipper om zijn bootje te starten en over te varen. Ik denk dat dat beest het uur op de kerktoren in't oog houdt. Althans dat was de uitleg van de bootsmaat. Beesten zijn slim niet  ? Vanaf maandag gaan we het gewicht in de rugzak opvoeren. Zakjes, gevuld met keitjes, ga ik dan meesleuren. Op die manier gaan we oefenen. stilaan het gewicht opvoeren per kilo. We zien wel. Ik hoop dat het weer stilletjesaan gaat verbeteren. Zo'n grijze en donkere hemel is niet bevorderlijk voor een goeie moraal. Nog liever stappen bij -10° en helder weer dan onder zo'n vaalgrauw dak. Niet zagen Jan want wat gaan we, eens onderweg, allemaal tegenkomen. On verra bien non ?

08-05-2012

Voorbereiding : De veren van Klein Brabant

Wat een hectisch weekend zeg. Plezant, ja dat wel maar van oefening is er niet veel in huis gekomen. 4 dagen windstil op mijn blog en er gaan nog enkele dagen volgen van inactiviteit. Dat afsluiten van mijn loopbaan begint meer op een meerdagenproject te lijken. Geeft niet hoor, nog een beetje genieten voor het definitieve adieu. Ik heb vandaag eens gesnorkeld op geschikt trekking-ondergoed. Dat eetbaar ondergoed dat ik eerder vermeldde, ik neem aan dat je niet al te ernstig hebt genomen   . Lachen is immers erg gezond. Een ex-collega had me verteld dat er speciaal ondergoed bestaat, te kopen in de Adventure Store. Hij sprak van Long Johns geweven in speciale wol. Ondergoed, dat je meerdere dagen kan dragen. Eigenlijk ben ik niet zo erg geïnteresseerd in die eigenschap maar wel in het gegeven dat dit ondergoed zeer snel droogt en de transpiratie erg snel draineert naar de oppervlakte. Bij wol denk ik spontaan aan de wollen broeken bij den troep en kriebeltoestanden brrrr. Ik hoop dat dat niet het geval is. Ik neem maar 3 onderbroekskes, 3 lijfjes en 3 paar kousen mee. Ik ga nog op zoek naar een ecologisch afbreekbaar wasmiddel om dagelijks een plonswasje te doen. Ik heb zo in mijn achterhoofd de idee om telkenmale ik op een camping aankom om een douche te nemen met het ondergoed en kousen aan  . Dat zijn 2 vliegen in 1 klap. Voor de kleding zelf beperk ik mij tot 1 short en 1 lange broek die je kan inkorten. 3 T-shirtjes zonder naden en 3 lichte fleezen die je in lagen kan dragen. Verder nog een lichte jas en een hoed. Daar blijft het bij. Less is more in dit geval. Misschien nog een heel heel lichte linnen lange broek voor eventueel stapwerk in hoog gras. Teken kunnen wel eens voor narigheid zorgen. En daar zitten we dan meteen bij het medische luik. Binnenkort wip ik even bij de apotheker binnen om wat raad. Een minimum aan medicatie kan je toch best voorzien. Ik dacht aan immodium, een pijnstiller, ontsmettingsmiddel, zalf voor zonnenbrand. Dat zijn zowat de zaken die me onmiddelijk te binnen schieten. De apothekeres zal me wel raad geven. De partner van mijn dochter heeft me een fijn kadootje gedaan ! Een 'First Aid Kit Walker'. Een rood zeildoeken etuitje van ongeveer de grootte van een klein brood. Er zit van alles in :     Een boekje 'Blister Guide' voor de behandeling van blaren.                                    Een Eerste Hulp boekje                                    DRS Electrolyten oplossing voor vochtherstel bij uitdroging                                    Een busje foot powder met menthol voor verkoeling voor de voeten                                    Een tekenpincet                                    Kamferspray ter voorkoming van blaren. Verstevigt de huid.                                    Een heel arsenaal wondpleisters                                    Een bloedlancet                                    Een sporttape                                    Steriele compressen                                    Een hypothermisch deken                                    Hygienische in alcohol gedrenkte doekjes                                    Compeed voor de blaren                                    Een politiefluitje.                                    Antiseptische handgel Ik was erg blij met deze attentie. Ik hoop maar één ding en dat is dat ik het zo weinig mogelijk zal nodig hebben. Verder neem ik nog een heel eenvoudige spierbalsem mee. Die heb ik gekregen van een Nederlandse maat. Erg verfrissend na een stevige wandeling.  Bij het ziekenfonds heb ik mijn blauw vignet al gehaald. Verleden jaar ben ik gevallen in Ibiza en heb ik alles uit mijn eigen zak moeten voorschieten omdat ik dat blauw vignet niet had. Tot zelfs de ambulance, die wou niet vertrekken naar het hospitaal vooraleer ik 250 € afdokte. Achteraf heeft het ziekenfonds wel de kosten terugbetaald maar ik ben niet zinnens om met honderden Euro's cash rond te lopen voor het geval dat ..... Vandaag heb ik een mooie toer gelopen. Ik ben gestart aan het veer Tielrode - Hamme. Leuke oversteekplaats. Je moet op een belletje drukken en dan gaat na een tijdje een lichtje branden waarna het poortje naar de gangway opendraait. Je zag de veerboot wel liggen maar een schipper viel er niet te bespeuren. Na het bellen wel  . Ik denk dat hij een slaapje aan het doen was in zijn kajuit. 't Is hem gegund. Die veerman schatte ik wel minstens 75 jaar oud. Vriendelijke mens. Er was niet veel werk vertelde hij me. Tja, het weer is een belangrijke factor om wandelaars en fietsers naar de Scheldedijken te trekken. Ik zou dan, eens over de Durme in een 8-lus de veren Weert - Hamme en Mariekerke - Moerzeke aanlopen. Lap aan het eerste veer, Weert - Hamme, had ik het al vlaggen. Om het uur en het halfuur varen ze over. Die schipper zag ik al van kwart voor één aan zijn steiger liggen. Toen ik er aankwam, om 5 na één, zei hij dat hij niet meer mocht overvaren omdat men hem dan zou verraden. Verraden ????? Wat een uitleg zeg, niet te geloven ! Ik mocht aan boord blijven maar ik moest wel een halfuur wachten. Hij raadde me aan iets te gaan drinken in de café op de oever. Een percentje misschien ? Alleszins, ik trok het me niet aan en ben verder gestapt tot aan het veer in Moerzeke. Die 8 is dan maar een 0 geworden. Daar aangekomen lag dat veerbootje aan de overkant in Mariekerke. De schipper kwam onmiddelijk overgevaren om me op te pikken samen met François en Nicole een bejaard koppeltje met de fiets. Aimable mensen met wie ik ondertussen een babbeltje was begonnen. Ze wensten me een behouden reis. Vanwege het lage water was de gangway nogal steil tot aan de oever en ik heb Nicole hare velo maar naar boven geduwd. 't Menske had het aan haar hart gehad en ze was blij dat ze die inspanning bespaard bleef. Enkele kilometers verder, in Weert, ben ik ze nog eens tegengekomen. Ze zwierden op een terrasje. Het is aan dat terrasje dat ik mijn eerste zwaluwen heb gezien. De oeverzwaluw anno 2012 (riparia riparia  ). Dan ben ik nog verder door gelopen tot in Bornem en daar de Temsebrug overgestoken om zo door te stappen naar Tielrode, mijn startpunt. Voila dat zat er op. Mijn voornemen om aan de Noordzee te gaan stappen heb ik tot donderdag opgeborgen. 't Zal mooi weer worden zei Jilleke Peeters. Ik geloof dat mens

03-05-2012

Voorbereiding : Als het zonneke niet schijnt ...

Als het zonneke niet schijnt zijn er nog altijd kleine dingetjes die je gelukkig maken. Seffens iets meer daarover. Gisteren is er van stappen niet veel in huis gekomen. Ben nog even mijn uitzet gaan aanvullen. De NGI kaart nr 127 die ik nog miste (Orléans - Blois) heb ik kunnen bemachtigen. 't Is compleet nu tot aan de Spaanse grens. Das ook al een geruststelling. Dan heb ik me nog een paar open trekking schoenen, in de volksmond sandalen, aangeschaft. Aan Annick heb ik eens gevraagd om ze te showen  .  Red Pumps met een fijn hieltje zijn weliswaar iets eleganter bij een dame  maar ik wou mezelf ervan even gewissen dat dat schoeisel geen al te uitgesproken  'paterslook' had. 't Valt mee hoor ! Kwestie van onderweg  eens af te kunnen wisselen met de bottienen. Vandaag maar een heel klein stukje gestapt. Nog geen 10 km zelfs. Het stukje jaagpad kant Waasmunster aan de Durme richting Lokeren intrigeerde me. In zo'n geval kan je best eens op onderzoek gaan. 't Was een mooi stukje wandeling maar erg nat. Het ganse jaagpad was overwoekerd met weegbree en rabarberbladeren. Onderweg heb ik mijn broekspijpen moeten uitwringen. Een echte jungle maar geweldig mooi. Gewoon wandelen, niks bijzonders meegemaakt. Ik heb wel vastgesteld dat er horden naaktslakken fourageerden op wegen. Beetje opletten waar je stapte dus. In de vrije natuur zullen het wel heel nuttige dieren zijn ! 't Weer was troosteloos. Dat zet een beetje een domper op je gemoed. Als je dan onverwacht plezierig nieuws krijgt dan zit je opeens weer in de wolken. Mijn oudste zoon zoekt me in september, ergens onderweg in Spanje, een goeiedag te komen zeggen met een vriendin. Niks vastgelegd of zo, gewoon daarstraks tussen pot en pint even vernoemd. Fantastisch ! In dezelfde lijn heeft een werkmakker waarmee ik af en toe eens ga toeren met de motor me toevertrouwd dat ik op mijn stapwerk in België elke dag begeleiding krijg van een maat-biker ! Weeral fantastisch ! Dan weer mijn maat die een kapel voor me ging bouwen. Ik heb dat al eerder vermeld in deze blog. Wel, hij heeft die kapel afgekocht met een tegenprestatie. De laatste 100 km van de camino zal hij met me meestappen. Dan weer m'n zus die me wil ophalen in Santiago en er haar verlof wil aan opofferen ...... En er zijn nog andere zaken, kleine prulletjes maar niet minder waardevol. Zulke dingen laten zelfs bij een stortvloed de zon volop schijnen. Het weekend zal niet in het teken van Compostela staan. Morgen de scouts depanneren, 's avonds nog een kwis, zaterdag met de motor naar Durbuy en blijven slapen en zondagmorgen halsoverkop terug naar huis om tegen de middag frieten te kunnen bakken voor de opening van het vaarseizoen op de zeescouts. Maandag maken we weer plannen. Misschien eens best een strak schema opmaken. Ik gruwel bij het woord strak Tomorrow it's another day

>> Reageer (0)

01-05-2012

Voorbereiding : Stukje camino verkend

Vandaag even geoefend met het op kaart lopen. Ik heb ondervonden dat je toch goed uit je doppen moet kijken. Voor je het weet wordt je misleid door de onnauwkeurige weergegeven topologie van straten en wegen. Klopt allemaal niet zoals het hoort. Ook straten die van naam zijn veranderd zorgen voor wat verwarring. Niettemin zijn kaarten toch het belangrijkste. GPS allemaal goed en wel maar je maakt jezelf zo afhankelijk hé. Batterijtjes plat en je weet zelfs nog niet meer welke kant je uit moet lopen. Met de auto ben ik tot aan het industriepark west gereden.  Ik had me een beetje misrekend. Ik dacht van daaruit nog een '12 km enkel' te lopen tot aan mijn eerste stop op mijn camino. Camping Groenpark op de grens Zele Berlare bleek nog 5 km verder te liggen dan verwacht. Dat maakte dat ik 2 uur later dan gepland thuis was en dus ook 10 km meer gestapt heb. Maar dat kon geen kwaad. een kleine 35 km non stop is een goeie oefening en het weer was prima. Ik heb weeral plaatsjes gezien waar ik het bestaan niet van vermoedde. Sint Anna Waasmunster, Sint Anna Hamme. Ik ben tegelijkertijd eens binnengewipt aan het onthaal van die camping om te horen of ik moest reserveren voor mijn eerste stop. Een heel vriendelijke dame verzekerde me dat dat helemaal niet nodig was. Ik kan dus gerust vertrekken. Mijn eerste nacht kan ik al slapen. Dat was dus eventjes een voorproeverke. Er was weinig beweging te zien op straat. Enkel in Zele was er aan de Turkse theehuizen wat beweging te zien. Maar voor de rest was het allemaal erg stil. Die Compostela-ganger op Man Bijt Hond moet op kijkend Vlaanderen toch indruk gemaakt hebben vermoed ik. Spontaan beginnen de mensen er over te vertellen. 't Genante is dat ik er zelf nauwelijks of niets van gezien heb. Die mevrouw aan het onthaal behandelde me met alle égards. Dat is dan toch bemoedigend niet ? 't Zal natuurlijk overal zo niet zijn maar ik verwacht geen problemen op campings. Met een stukske grond van hooguit 3m² om mijn tent te zetten ben ik al content. Een warm douchke en een klein beetje electriteit is al wat ik nodig heb. Ik ben serieus aan het overwegen om zo'n walking trailer aan te schaffen. Tot aan de Spaanse grens overnacht ik toch op campings. De bagage met een rugzak is beperkt tot 15% van je lichaamsgewicht. Das dus 12 kg. Ik begin daar een beetje aan te twijfelen. Met zo'n walking trailer kan je tot 25 kg probleemloos meezeulen maar daar mag je dan weer de refugio's niet mee binnen. Die zou ik dan moeten opsturen naar huis en dan heb ik toch nog een rugzak nodig om de Camino Frances te lopen zoniet ben ik bijna verplicht de Camino del Norte te nemen. Ik ga de ganse boel eens wegen. Dat geeft een beetje meer zekerheid om een juiste keuze te maken. 't Schrijven vlot niet precies vandaag. Ik denk dat het komt door naar de slechte weersvoorspelling te luisteren. Dat zint me niet erg. 't Zou kunnen dat het al wat te laat wordt. Morgen misschien beter. Ik zou graag eens naar De Panne sporen en vandaar naar Knokke. 60 km kustlijn en dan in Knokke terug de trein op naar huis. 't Mag zelfs in 2 of 3 dagen. Beetje oefenen met het materiaal. Best nog een beetje wachten tot het weer wat stabieler is. reacties (1) zo herkenbaar en...heimwee Ik heb niet alles gelezen in uw verhaal Marc, niet heel uw blog. Maar ik ben een kankerpatiente, bortsgeamputeerde in 2012 en ik had de belofte gedaan om, indien ik mocht overleven, elke jaar een stukje Camino te doen( kort want mijn man heeft niet zo graag dat ik hem lang alleen laat) plus de belofte om andere patienten bij te staan indien mogelijk. Ik heb dus dit jaar, voor de 4de keer, thank God, een 100tal kolometer mogen stappen, telkens langs een andere route, naar het beloofde land; Santiago de Compostela..Voor mij dus synoniem met OVERLEVEN EN DANKBAAR ZIJN. Ik deed1ste korte ( 100 km) tocht amper één jaar na de borstamputatie, zware chemo en bestralingen, en men moest zelfs mijn Port -a- cath (chemo-prikdoosje) verwijderen om mijn rugzak ( zelfde als de jouwe) te kunnen dragen. Ik doe die tochten samen met mijn hartsvriendin, terwijl mijn lieve begripvolle man, evenals de hare, thuis op de poezen past en ons dit ten volle gunt. Hetgeen een belofte was werd het grootste geschenk dat ik ooit kreeg. ik denk dat elke pelgrim dit begrijpt. Wij wonen knus en comfi in een mooi appartement uitkijkende op een mooi park en hebben niets te kort, maar het egoisme, de egocentrische ingesteldheid van onze medemens maken het me elk jaar moeilijker om vreugde te putten uit dit nochthans magnifique cadeau : OVERleven... Deze avond werd ik opnieuw overvallen door een woordeloos verdriet ( terwijl ik nu veel woorden gebruik om het van me àf te schrijven) en zocht op internet hoever Oostende wel van het geliefde Santiago ligt... Met de droom om van hieruit te vertrekken, niet voor 8 dagen om echtgenoot te sparen, maar voor mezelf om te mogen blijven overleven, want het onvermogen om nog langer te kunnen verdragen deze onmenselijkheid der medeburgers, plus het feit dat door die kanker ik sowieso al een verkorte levensduur heb, maken dat ik moet proberen mezelf et beschermen tegenal dat gif... Erg om te moeten overwegen of z'n man 'in de steek laten' gedurende 2 maanden opweegt tegen het deze kwade wereld weer beter aan te kunnen... Lijkt je dit verhaal herkenbaar of aanvaardbaar? Alvast troost gevonden, plus info ( hoeveel kilometers en tijd) in jouw verhaal. Een medepelgrim, ingrid. 03-12-2016 om 19:55 geschreven door ingrid van waelvelde